آیا سوپ برای اسهال کودک خوب است؟

 

کودک تان مبتلا به اسهال شده است و شما نگران هستید. لازم است بدانید اسهال کودک از یک هفته بیشتر طول نمی کشد و در همین مدت بدن کودک با میکروب ها در حال مبارزه است. معمولا اسهال کودک با شکم درد، کم شدن آب بدن، تب و استفراغ همراه است.
تغذیه در زمان اسهال کودک بسیار مهم است و شما می توانید از یک برنامه مناسب برای بهبود این بیماری در کودک استفاده کنید. برای صبحانه کودک می توانید از نشاسته و غلات صبحانه و بیسکویت ساده استفاده کنید. مایعات فراوان به کودک بدهید و در کودکان کمتر از دو سال، مصرف شیر خشک هم ایرادی ندارد.

 

آیا سوپ برای اسهال کودک خوب است؟
شما نمی توانید هنگام اسهال کودک به فرزندتان غذاهای عادی بدهید. به طور معمول اسهال در مدت زمان مشخصی درمان می شود.

فراموش نکنید که زمانی که کودکان اسهال دارد، آنها باید از مواد غذایی استفاده کنند که به اندازه کافی مقوی بوده و آبرسانی داشته باشد. سوپ ساده برای کودک مبتلا به اسهال مناسب است. سوپ رقیق کم نمک با ماست حاوی پروبیوتیک، غذای مناسبی برای این دوره است.

طرز تهیه سوپ برای اسهال کودک
زمانی که کودک به اسهال مبتلا می شود، باید تلاش کنید از تغذیه سالمی برخوردار شود و از آنجایی که در این زمان، کودک آب زیادی از دست داده و لاغر می شود، باید مایعات زیاد مصرف کند.

هرچند، در این زمان کودک اشتهایی به غذا خوردن ندارد اما بهتر است در کودکان بالاتر از 6 ماه، آن ها را به غذا خوردن تشویق کنید. سوپ یکی از غذاهای مناسب در زمان اسهال کودک است زیرا غذایی آبکی بوده و همچنین ویتامین لازم برای بدن کودک دارد.

سعی کنید سوپ کودک کم نمک باشد. شما می توانید یک سوپ هویج ساده برای کودک تهیه کنید. هویج در بهبود کودکان مبتلا به اسهال موثر است. برای تهیه سوپ هویج، سه تا چهار دانه هویج را کاملا شسته و خرد کنید.

به زور غذا دادن به کودک

سپس آن ها را در آب قرار داده و بگذارید بجوشد و کاملا نرم و پخته شود. هویج ها را کاملا له کنید و آن را به شکل پوره در بیاورید، این امر سبب می شود تا کودک سوپ را راحت تر بخورد. کمی آب جوش اضافه کرده و بگذارید کمی خنک شود. بهتر است سه تا چها ر روز اول به طور مرتب این سوپ را به کودک بدهید.

غذای مناسب برای استفراغ و اسهال کودک
در کودکان مبتلا به اسهال، مصرف وعده های غذایی کوچک در طول روز به جای 3 وعده غذایی بزرگ توصیه می شود. مصرف برخی مواد غذایی مانند برنج و سوپ، مناسب بوده و در صورت لزوم تغییراتی در رژیم غذایی کمک کننده خواهد بود. در کودکان بالای دو سال، هیچ رژیم خاصی توصیه نمی شود.

 

غذای مناسب برای اسهال کودکان شامل:
گوشت مرغ
ماهی
تخم مرغ پخته شده
میوه ها ی تازه
سیب
هویج پخته
نان تهیه شده از آرد سفید
پاستا و یا برنج
غلات مانند گندم، بلغور جو دوسر و ذرت، عسل
سبزیجات پخته شده مانند هویج، لوبیا سبز، قارچ، چغندر
به طور کلی، سعی کنید پوست میوه ها و مواد غذایی مصرفی را جدا کنید. معمولا استفاده از شیر، پنیر یا ماست کم چرب در هنگام اسهال توصیه نمی شود زیرا موجب گاز و نفخ بیشتر می شود.

بهتر است چند روز اول محصولات لبنی به کودک ندهید. کودکان باید به راحتی به عادات غذایی خود برگردند.

نوشابه برای اسهال کودک خوب است؟
به کودکی که دچار اسهال شده است هرگز نوشابه گازدار و یا آبمیوه های صنعتی ندهید. نوشابه برای اسهال کودک مناسب نیست و در عوض تا می توانید به کودک خود مایعاتی مانند آب فراوان بدهید.

 

درمان اسهال کودک زیر دو سال
اسهال در کودکان ممکن است ناگهان شروع شده و کمتر از دو هفته بهبود پیدا کند. در اکثر موارد شدت اسهال، در چند روز اول کاهش می یابد و گاهی اوقات هم درمان آن، کمی طول می کشد.

خطر اصلی اسهال در کودکان، کمبود مایعات بدن (کم آبی بدن) است. به طور کلی، درمان اسهال این است که به کودک خود مقدار زیادی مایعات بدهید. در کنار مایعات فراوان، محلول او آر اس و مواد غذایی مناسب در دوره کار کردن شکم را فراموش نکنید.

مقدار آب دادن به نوزاد

همانطور که قبلا ذکر شد، اکثر کودکان مبتلا به اسهال علائم خفیفی دارند که در طی چند روز بهتر می شوند. زیرا سیستم ایمنی کودک معمولا عفونت را از بین می برد. معمولا اکثر کودکان مبتلا به اسهالدر خانه درمان می شوند.

اگر علائم شدید باشد بهتر است به پزشک مراجعه کنید. کودک شما می تواند رژیم غذایی و نوشیدنی های معمول خود را داشته باشد. فراموش نکنید از دادن آب میوه ها یا نوشابه های گازدار به کودک خود اجتناب کنید زیرا می تواند اسهال را بدتر کند. مهم این است که آن ها مقدار زیادی مایعات مصرف کنند. در بسیاری از موارد شما نیازی به مشاوره پزشکی ندارید.

نوزادان زیر 6 ماه در معرض خطر کم آبی هستند. اگر اسهال ناگهانی و حاد ایجاد شود، باید به پزشک مراجعه کرده و در صورت لزوم کودک بستری شود. مصرف آب باید با مقدار کمی شکر و نمک کمک می کند که آب بیشتری جذب بدن کودک شود. اما باید با دقت این کار انجام شود زیرا نمک بیش از حد می تواند برای کودک خطرناک باشد.

اسهال نوزاد

می توانید در صورت تغذیه با شیر مادر، در این مدت به این کار ادامه دهید. مهم است که کودک شما قبل از غذای جامد مایعات زیادی مصرف کند. ممکن است به دلیل اسهال شدید کودکان، نیاز به بستری در بیمارستان باشد. در این مواقع معمولا به کودک سرم زده می شود تا آب از دست رفته جبران شود. تغذیه کودک با سرم درمانی و مایعات داخل وریدی صورت می گیرد.

به طور معمول برای جلوگیری از اسهال در کودکان زیر 12 سال، داروهای ضد اسهال قوی تجویز نمی شود. درمان اسهال در کودکان؛ بیشتر با محلول او آر اس، مایعات فراوان و تغذیه مناسب است.

داروها ممکن است عوارض جدی برای کودکان داشته باشد. اگر علائم شدید بوده و یا برای چندین روز یا بیشتر ادامه داشته باشد، ممکن است پزشک نمونه ای از اسهال را درخواست کند. این نمونه به آزمایشگاه فرستاده می شود تا میکروب های آلوده (باکتری ها، انگل ها و .. غیره ، بررسی شوند. گاهی اوقات بسته به علت عفونت، آنتی بیوتیک یا موارد درمانی دیگری صورت می گیرد.

 

درمان اسهال ویروسی در کودکان
به طور کلی اسهال عامل ویروسی داشته و گاهی اوقات ممکن است علت باکتریایی داشته باشد. برای درمان اسهال ویروسی توصیه می شود مواردی را رعایت کنید تا کودک زودتر بهبود پیدا کند.

 

درمان اسهال کودک

زمانی که کودک به اسهال ویروسی دچار می شود، به پزشک مراجعه کنید زیرا ممکن است در معرض خطر کم آبی قرار بگیرد. برنامه مناسب و خاص دوران اسهال را از پزشک دریافت کنید و به غیر از ممنوعیت نوشابه های گازدار و آبمیوه، به او آب فراوان و سوپ بدهید.

بدون تجویز پزشک به کودک هیپچ دارویی ندهید. مصرف بدون نسخه داروهای ضد اسهال درکوکان به هیچ وجه توصیه نمی شود.برای جبران آب از دست رفته از او آر اس استفاده کنید. در صورت بروز استفراغ، مواد غذایی ، سوپ و شیر را به مقدار کم و در فواصل زمانی مشخصی به کودک بدهید.

 

منبع

 

بیماری های کبدی در کودکان؛

 

علائم،تشخیص و درمان با بیماری های کبدی در کودکان آشنایی دارید؟

 کبد عضو حیاتی بدن است که وظیفه کمک به هضم غذا و دفع مواد سمی از بدن را بر عهده دارد. کبد پروتئین هایی را برای لخته شدن طبیعی خون تولید می کند، اکسیژن را انتقال داده و از سیستم ایمنی بدن پشتیبانی می کند. آسیب شدید کبدی منجر به بیماری حاد یا مزمن کبدی یا نارسایی کبدی می شود که هر دو شرایط؛ زندگی فرد را تهدید می کنند. علائم و نشانه های بیماری های کبدی صفرا تولید می کند که ماده ای است که به هضم غذا کمک می کند. مواد مغذی اضافی را ذخیره می کند. به تمیز کردن جریان خون از مواد مضر کمک می کند. به کنترل قند خون و کلسترول خون کمک می کند. بیماری های کبدی در ایالات متحده بسیار شایع است و حداقل 30 میلیون نفر نوعی از این بیماری را تجربه می کنند. در حقیقت، بیش از 100 نوع بیماری های کبدی شناخته شده است که هم کودکان و هم بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می دهد.  تشخیص بیماری های کبدی به سبب اینکه این بیماری طیف گسترده ای از علائم را نشان می دهد؛ اغلب دشوار است. در صورت بروز هر یک از علائم و نشانه های بیماری های کبدی، فوراً با پزشک کودک خود مشورت کنید. این علائم عبارت اند از:  رنگ زرد پوست و سفیدی چشم ها درد شکم آب ‌آوردگی شکم تغییر الگوهای خواب مدفوع خاکستری رنگ یا رنگ پریده از دست دادن اشتها حالت تهوع مشاهده خون در مدفوع و ادرار وزن گیری ضعیف پرفشاری ورید باب یا نشانگان افزایش فشار ورید باب و واریس خارش خستگی یا طاقت فرسایی استفراغ خون بالا آوردن ادرار زرد رنگ کودک شما به طور غیر منتظره ای ممکن است بیماری های کبدی داشته باشد. این مشکل به عنوان مثال می تواند، بعد از مسمومیت با مواد شیمیایی خاص، گیاهان و یا حتی برخی داروها اتفاق بیفتد. همچنین می تواند در نتیجه بیماری یا نقایص طولانی مدت همچون هپاتیت یا آترزی صفراوی ایجاد شود.  اگر فرزند شما هر یک از موارد زیر را تجربه کند، او را مستقیماً به اورژانس ببرید یا با آن ها تماس بگیرید: تغییر در وضعیت روانی مانند پریشانی، هذیان، اغما و خواب آلودگی شدید این علائم ممکن است ناشی از ایجاد سمومی باشد که به طور معمول توسط کبد پردازش می شوند.  خون بالا آوردن نشانه ی خونریزی در مجرای فوقانی دستگاه گوارش (GI) است. مشاهده خون در مدفوع نشانه خونریزی در دستگاه گوارش است.  تشخیص بیماری های کبدی پزشکان پس از ارزیابی سابقه پزشکی فرزند شما و معاینه فیزیکی، می توانند آزمایشات دیگری انجام دهند. بیوپسی کبد برای نمونه گیری از بافت؛ سوزن کوچکی وارد کبد می شود.  آزمایش عملکرد کبدی آنزیم ترشح شده توسط کبد در پاسخ به آسیب یا بیماری را اندازه گیری می کند. سونوگرافی از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر از اندام ها و ساختارهای داخل بدن استفاده می کند. اسکن توموگرافی کامپیوتری از اشعه ایکس برای تهیه تصاویر دقیق از بدن استفاده می کند. اسکن تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی برای ایجاد تصاویر دقیق از اندام ها و بافت ها از میدان مغناطیسی و امواج رادیویی استفاده می کند. بیماری های کبدی بیماری های کبدی شامل موارد زیر می باشد: هپاتیت حاد و مزمن نارسایی حاد کبدی سندرم آلاژیل کمبود آلفا-1-آنتی تریپسین هپاتیت خود ایمنی اختلالات کیسه صفرا کیست کلدوک هپاتیت B مزمن هپاتیت C مزمن سیروز یا تشمع کبدی فیبروز مادرزادی کبدی بیماری کبد فیبروز کیستیک بیماری کبد مرحله نهایی بیماری های ذخیره ای گلیکوژن کبد هموکروماتوز تومورها و توده های کبدی (بدخیم و خوش خیم) اختلالات میتوکندری کبد فشار خون بالا و واریس مری کلانژیت اسکلروزان اولیه کلستاز داخل کبدی فامیلی پیشرونده (سندرم بایلر و غیره)

 

 عارضه هموکروماتوز بیشتر بدانید نارسایی کبدی چیست؟

 نارسایی کبدی کاهش شدید عملکرد کبدی است. این یکی از بیماری های کبدی غیر معمول اما جدی است که هنگام اختلال در کبد رخ می دهد و کبد دیگر نمی تواند کارهای مهمی چون پاکسازی سموم از خون یا تولید صفرا ماده ای که به هضم غذا کمک می کند را انجام دهد. نارسایی کبد می تواند در نوزادان، کودکان نوپا، کودکان بزرگ تر و نوجوانان تأثیر بگذارد. دو نوع نارسایی کبدی وجود دارد: نارسایی حاد کبدی و نارسایی مزمن کبدی.  نارسایی حاد کبدی که به آن نارسایی برق ‌آسای کبدی نیز گفته می شود، از بین رفتن سریع عملکرد کبدی در طی روزها یا هفته ها؛ در کودکی است که سابقه قبلی در مورد بیماری های کبدی ندارد. نارسایی حاد کبدی یک وضعیت اورژانسی است که به مداخله فوری پزشکی نیاز دارد. شایع ترین علت نارسایی حاد کبدی در کودکان، سموم یا ویروسی است که به کبد آسیب می رساند. نارسایی مزمن کبدی به عنوان نارسایی کبدی مرحله آخر نیز شناخته می شود، در طی ماه ها یا سال ها و در نتیجه آسیب ناشی از بیماری طولانی مدت کبدی مانند آترزی صفراوی، بیماری های کبدی متابولیک، هپاتیت B یا هپاتیت C یا سیروز بروز می کند. کودک مبتلا به نارسایی کبدی؛ بدون مراقبت پزشکی، دچار سردرگمی می شود، شرایطی که به آنسفالوپاتی معروف است. بیشتر کودکانی که نارسایی حاد یا مزمن کبدی دارند به پیوند کبدی نیاز دارند. در تعداد کمی از موارد نارسایی کبدی، یعنی 15 تا 20 درصد موارد، کبد به خودی خود خود ترمیمی می کند. سندرم حاد کبدی این سندرم هشدار دهنده معمولاً در یک نوزاد، کودک یا نوجوانی که قبلاً سالم بوده، ایجاد می شود و می تواند در اثر علل عفونی یا متابولیکی و واکنش های دارویی ایجاد شود. زردی به سرعت و غالباً همزمان با علائم گوارشی چون استفراغ و تب اتفاق می افتد.

 

چه عاملی باعث ایجاد نارسایی حاد کبدی (ALF) می شود؟

 برخی از دلایل احتمالی آن عبارت اند از: عفونت بیماری های متابولیک بیماری کبد خود ایمنی اختلالات خون داروها (از جمله درمان های جایگزین) مصرف بیش از حد پاراستامول (اغلب تصادفی)  داروهای تفریحی مخصوصاً اکستازی مواد سمی عوارض ناشی از بیماری دیگر چرا فرزند من باید به بیمارستان تخصصی برود؟ فرزند شما از بیمارستان محلی به مرکز تخصصی منتقل می شود تا تحت مراقبت تیمی که تجربه بیشتری در زمینه مراقبت از کودکان مبتلا به بیماری ALF دارند، قرار گیرد. تیم مراقبت هر چه زودتر عوارض بیماری را تشخیص داده و درمان می کنند. به دنبال علت ALF می باشند و در صورت یافتن علت، درمان مناسب را شروع می کنند. از عملکردهای حیاتی فرزندتان پشتیبانی می کنند. فرزند شما ممکن است به مراقبت های ویژه ای در بخش مورد نظر نیاز داشته باشد. در صورت لزوم، فرزندتان را برای پیوند کبدی آماده می کنند. ممکن است سرنخ هایی در مورد علت بیماری فعلی فرزند شما از سلامت و پیشرفت کلی قبلی آن ها حاصل آید. به احتمال زیاد افراد مختلف سؤال های زیادی از شما می پرسند. برخی از سوالات ممکن است عجیب به نظر برسند اما مهم هستند. ممکن است از شما در مورد تغییرات رفتاری فرزندتان سؤال شود. این می تواند پیشرفت آنسفالوپاتی را نشان دهد که وقتی کبد به درستی کار نکند، ایجاد می شود. چه آزمایشاتی ممکن است لازم باشد؟ آزمایشات لازم برای هر کودک متفاوت از دیگری خواهد بود و تیم بالینی در مورد این آزمایش ها با شما صحبت خواهند کرد.  آزمایشات لازم ممکن است شامل موارد زیر باشد: آزمایش های خون از جمله آزمون عملکرد کبدی (LFTs) و آزمایشاتی که لخته شدن خون را اندازه گیری می کنند. آزمایش ادرار اشعه ایکس یا اسکن بیوپسی کبد این ممکن است یک نوع بیوپسی تخصصی به نام ترانس ژوگولار باشد که برای کودکانی که خونشان به درستی لخته نمی شود گزینه مطمئنی است. در این روش بخش کوچکی از بافت کبد؛ از طریق ورید گشادی در داخل گردن کودک؛ برداشته می شود. در بعضی موارد بیوپسی های پوستی و عضلانی لازم است. نتایج برخی از آزمایش ها در همان روز ارائه می شوند و ارائه نتایج حاصل از برخی دیگر؛ زمان می برد.

 

اهداف این آزمایش ها عبارت اند از:

تشخیص علت ALF ارزیابی شدت نارسایی کبدی تشخیص به موقع هرگونه عارضه احتمالی عوارض ALF چیست؟ عوارض این بیماری ممکن است شامل موارد زیر باشد: خونریزی غیر طبیعی کبد نقش مهمی در تولید پروتئین هایی به نام عوامل لخته شدن خون دارد، که طبیعتا به لخته شدن خون کمک می کنند. اگر کبد به درستی کار نکند، ممکن است این پروتئین ها تولید نشوند و نهایتا منجر به خونریزی در قسمت های مختلفی از بدن می شود. اندازه گیری میزان لخته شدن خون؛ روش مفیدی برای ارزیابی مشکلات احتمالی است. عوامل لخته شدن خون ممکن است برای درمان این مشکل به بیمار داده شوند. عفونت کبد نقش مهمی در مبارزه با عفونت دارد. ALF احتمال ابتلا به عفونت را در کودک بیشتر می کند. برای جلوگیری از عفونت ممکن است به کودک شما آنتی بیوتیک و داروهای ضد قارچ داخل وریدی- از طریق ورید- تزریق شود. هر گونه عفونت خاص تشخیص داده شده؛ درمان خواهد شد. آنسفالوپاتی احتمالا به سبب قادر نبودن کبد در پاک سازی سموم از خون؛ انسفالوپاتی رخ می دهد. این مهم؛ می تواند به تحریک و تورم مغزی منجر شود. اگر میزان هوشیاری کودک شما کاهش یافته باشد که منجر به خواب آلودگی، تحریک پذیری یا رفتار غیر معمول می شود- ممکن است از کودک تان در بخش مراقبت های ویژه؛ مراقبت به عمل آید. احتمالا یک دستگاه تهویه (دستگاه تنفس مصنوعی) مورد استفاده قرار می گیرد تا کودک بتواند به طور کامل استراحت کند و امکان درمان های بیشتری فراهم آید. علائم انسفالوپاتی در حال نوسان هستند؛ از این رو ارزیابی آن ها می تواند بسیار دشوار باشد. به عنوان مثال، کودک خردسالی ممکن است یک دقیقه بسیار خواب آلود باشد و دقیقه دیگر در بسترش در حال نوشیدن آبمیوه باشد. عملکرد ضعیف کلیه هنگامی که کبد باعث نارسایی کلیه شود، ممکن است کلیه ها آن طورکه باید؛ عمل نکنند. در این حالت به کودکان مایعاتی حاوی دارو داده می شود تا در دفع ادرار کمک شان کند. آن ها همچنین ممکن است به سوند نیاز داشته باشند. بعضی از کودکان نیز ممکن است برای مدت کوتاهی به دیالیز کلیه نیاز پیدا کنند.

کمبود آلفا-1-آنتی تریپسین یکی از بیماری های کبدی کمبود آلفا-1-آنتی تریپسین (A1AT)  یکی از بیماری های کبدی است که در آن پروتئینی موسوم به A1AT  قادر به رهش کافی از کبد به جریان خون نیست. این مهم؛ باعث کمبود پروتئین  A1ATدر گردش خون می شود. A1AT یک پروتئین تخصصی است که عملکرد سایر پروتئین های مهم در التهاب (تورم) و تجزیه بافت ها در بدن را بلوکه می کند. وقتی پروتئینA1AT  در گردش خون کم باشد، التهاب بافت و آسیب بافتی- به خصوص در ریه ها- شدید می شود. انباشت این پروتئین در کبد و کمبود آن در جریان خون ممکن است باعث التهاب کبد (هپاتیت) شود که می تواند به سیروز (زخم دائمی کبد) و نارسایی کبدی منجر شود. کمبود پروتئینA1AT  کاملاً شایع است و در حدود 1 مورد در هر 1500 تا 2000 نفر؛ به آن مبتلا هستند. برای داشتن فرزندی با نقص پروتئینA1AT  حتماً باید هر دو والد؛ حامل نقص ژنتیکی باشند. اگر چه والدین حامل؛ تا حدی پروتئینA1AT  غیر طبیعی را تولید می کنند، اما معمولاً هیچ علائمی ندارند و در صورت وجود؛ بسیار جزئی است که ممکن است تا زمان تولد فرزندی با این مشکل اصلا متوجه این موضوع نشوند. علائم کمبود آلفا-1-آنتی تریپسین در حدود 10 درصد از نوزادان مبتلا به بیماری های کبدی؛ با کمبود A1AT مواجه اند. نوزادان به عنوان بخشی از التهاب کبدی مرتبط با کمبود A1AT، ممکن است دچار زردی شوند. کودکان و نوجوانان بزرگ تر ممکن است با کبدی که به مدت طولانی ملتهب شده است- که باعث ایجاد زخم (سیروز) می شود- تشخیص داده شوند. بیماری ریه معمولاً فقط در بزرگسالی بروز می کند. بزرگسالان مبتلا به کمبود A1AT ممکن است به بیماری انسداد مزمن ریوی (COPD) ، آمفیزم، برونشیت مزمن، آسم، سرفه و عفونت های مکرر ریه دچار شوند. تشخیص کمبود آلفا-1-آنتی تریپسین آزمایش معمولاً زمانی انجام می شود که علت التهاب کبدی کودک نامشخص باشد یا اینکه در سابقه خانوادگی اش بیماری کبد A1AT وجود داشته باشد. آزمایش غربالگری استاندارد؛ میزان پروتئین A1AT در گردش خون را اندازه گیری می کند. در صورت کمبودA1AT ، سطح A1AT سرم؛ پایین خواهد بود. هنگامی که طبق نتایج آزمایش ها؛ سطح A1AT خون؛ پایین تشخیص داده شود، معمولاً یک آزمایش تکمیلی دیگری برای شناسایی انواع پروتئین های غیر طبیعی A1AT موجود در گردش خون، انجام می شود. در موارد نادر، ممکن است تجزیه و تحلیل دقیق تری از DNA ی ژن لازم باشد. میزان تورم و آسیب دیدگی های کبدی را می توان با سونوگرافی شکم (سونوگرام)، آزمایش خون التهاب و عملکرد و بیوپسی کبدی ارزیابی کرد، جایی که از بخش کوچکی از بافت کبدی؛ نمونه برداری می شود و سپس زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می گیرد تا تغییرات تیپیک کمبود  A1ATبررسی شود. درمان  کمبود آلفا-1-آنتی تریپسین هیچ درمانی برای کمبود A1AT وجود ندارد. درمان؛ شامل کنترل علائم و تلاش برای جلوگیری از بروز عوارض است. برای محافظت از ریه ها، بسیار مهم است که فرد مبتلا به بیماری و اطرافیانش سیگار نکشند. واکسیناسیون هایی برای محافظت در برابر ویروس هایی چون هپاتیت A و هپاتیتB که می تواند آسیب بیشتری به کبد وارد کند باید ارائه شود. پیش بینی شدت تاثیر کبد دشوار است. آزمایش های عملکرد کبدی به مرور زمان دنبال می شوند. برخی از بیماران ممکن است در طول عمر خود بیماری های کبدی خفیفی را تجربه کنند. با این حال، تعداد معدودی از بیماران؛ نهایتا به پیوند کبدی نیاز پیدا می کنند. سیروز یا نارسایی مزمن کبد سیروز یا نارسایی مزمن کبدی ممکن است با تعدادی از بیماری ‌های کبدی و صفراوی ذکر شده در خدمات بالینی یا گاهی بدون دلیل شناخته شده؛ ظاهر شود. رویکرد ما در مورد کودکان مبتلا به این مشکل؛ با بررسی کامل سوابق و ارزیابی فیزیکی و غذایی شروع می شود. کیست کبد یا تومور ناهنجاری یا تومورهای خوش خیم و یا بدخیم متعددی وجود دارد که می تواند در کبد کودک ایجاد شود. اگر تشخیص تومور بدخیم باشد؛ شیمی درمانی، پرتودرمانی، آمبولیزاسیون، برداشتن جراحی یا پیوند کبد؛ ممکن است توسط آنکولوژیست ها و جراحان کودک انجام گیرد. پیوند کبد برخی از کودکان بدون نیاز به پیوند کبد، کاملا بهبود می یابند. کبد با وجود آسیب دیدگی قابل توجه می تواند به سرعت بهبود یابد و گاهی بهبودی کامل آن نیز امکان پذیر است. اگر کبد کودک به خودی خود بهبود نیابد و پزشکان فکر کنند که پیوند کبدی بهترین گزینه درمانی برای کودک است، باید به هماهنگ کننده پیوند مراجعه کنید. آن ها فرزند شما را ثبت نام می کنند و اطلاعات بیشتری در مورد روند پیوند در اختیار شما قرار می دهند. با این حال؛ مراقبت و درمان حمایتی از کودکتان ادامه خواهد یافت. فرزند شما باید منتظر کبد مناسبی باشد که از نظر گروه خونی و اندازه با کبد خودش همسان باشد. کودکان مبتلا به ALF در اولویت قرار دارند. بیشتر کودکانی که تحت پیوند کبد قرار می گیرند؛ کاملا بهبود می یابند و اگر چه تا آخر عمر خود باید دارو مصرف کنند؛ با این حال اکثریت شان زندگی عادی دارند. بیماری های کبدی خود ایمنی بیماری های کبدی خود ایمنی در اثر واکنش سیستم ایمنی بدن به خود؛ ایجاد می شود. آنتی بادی پروتئینی ساخته شده توسط سیستم ایمنی بدن باعث شناسایی و حذف باکتری ها و ویروس ها از بدن می شود. گاهی اوقات، این آنتی بادی به جای باکتری یا ویروس؛ به بافت های خود بدن حمله می کند. این آنتی بادی ها به اتو آنتی بادی موسوم اند. عواملی که باعث می شوند تا آنتی بادی ها چنین عمل کنند دقیقاً مشخص نیست. با این حال تصور می شود که دلایل زیادی برای این خود ایمنی وجود داشته باشد که عبارت اند از: مشکل در سیستم ایمنی بدن ژن های فرد فاکتورهای محیطی

 

علائم بیماری های کبدی خود ایمنی چیست؟

بیماری های کبدی ایجاد شده در کودکان؛ در اثر اختلالات خود ایمنی عبارت اند از: هپاتیت خود ایمنی (AIH) و سندرم همپوشانی کلانژیت اسکلروزان یا AIH که تحت عنوان کلانژیت اسکلروزیون خود ایمنی (ASC) شناخته می شود؛ اینها بیماری های کبدی خود ایمنی هستند و شرایط مشابهی دارند که به طور مشابه درمان می شوند. بیشتر بخوانید: بیماری فیبروز کیستیک و تغییر ساختار موکوس در مجاری هوایی هپاتیت خود ایمنی چیست؟ هپاتیت به معنی التهاب کبد است. در هپاتیت خود ایمنی، التهاب؛ ناشی از سیستم ایمنی خود بدن است. کلانژیت اسکلروزیون خود ایمنی چیست؟ کلانژیت اسکلروزیون خود ایمنی (ASC) شبیه هپاتیت خود ایمنی است، اما همچون هپاتیت به مجاری صفراوی نیز آسیب می رساند. تشخیص بیماری کبد خود ایمنی در کودکان ممکن است دشوار باشد زیرا این علائم مشابه بسیاری از اختلالات کبدی دیگر است در حالیکه خیلی متفاوت از هم هستند. برخی از کودکان و جوانان مبتلا به بیماری کبد خود ایمنی ممکن است خیلی خوب و فعال به نظر برسند، در حالی که برخی دیگر بسیار بدحالند و علائم نارسایی کبدی دارند. به طور کلی بیماری کبد خود ایمنی در کودکان و جوانان نسبت به بزرگسالان تهاجمی تر است اما درمان بسیار موفقی می تواند داشته باشد. شایع ترین علائم آن عبارت اند از: خستگی و عموما احساس ناخوشایندی از دست دادن اشتها و اما سایر علائم آن شامل: حالت تهوع (احساس بیماری) یا خود بیماری درد شکم زردی همراه با ادرار تیره و مدفوع رنگ پریده درد مفاصل و ماهیچه ها کاهش وزن خارش تب خونریزی بینی، لثه ها و کبود شدن پوست (به راحتی)  آمنوره (تأخیر در پریود یا قطع آن)  اسهال (علائم روده در کلانژیت اسکلروزیون خود ایمنی شایع تر است) علائم بعدی که می توانند با پیشرفت بیماری ظاهر شوند عبارت اند از: آب آوردگی شکم (آسیت)  تورم بخصوص در قسمت پایینی پاها (ادم)  تحریک پذیری و سردرگمی بیماری های کبدی خود ایمنی چگونه تشخیص داده می شود؟ اگر کودک یا فرد جوانی علائم هپاتیت خود ایمنی را نشان دهد، چندین آزمایش برای تأیید این تشخیص؛ انجام می گیرد: آزمایش خون بیوپسی کبد اسکن اواتراسوند اسکن  MRI-MRCP و در صورت وجود علائم روده، آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی و تحتانی انواع مختلف هپاتیت خود ایمنی کدامند؟ دو نوع هپاتیت خود ایمنی وجود دارد که هر نوع آن؛ انواع مختلفی از اتوآنتی بادی ها را دارا می باشد: نوع 1= آنتی بادی های ضد هسته ای (ANA) و یا آنتی بادی عضله صاف (SMA)     نوع 1 دو مورد از سه مورد هپاتیت خود ایمنی را تشکیل می دهد و به طور معمول از دوران بلوغ شروع می شود. نوع 2= آنتی بادی های میکروزومی کلیه- کبد (LKM)       نوع 2 عمدتاً در کودکان خردسال دیده می شود. کودکانی که به هپاتیت خود ایمنی مبتلا هستند، معمولاً از نظر اتو آنتی بادی های ANA و یا SMA مثبت هستند. تعداد بسیار کمی از کودکان دارای اتو آنتی بادی LKM هستند. بیماری های کبدی خود ایمنی چگونه درمان می شود؟ استروئیدها برای شروع درمان، مقدار زیادی استروئید لازم است. این دوز؛ بسته به نتایج و علائم خون، به تدریج کاهش می یابد. هدف کلی درمان این است که اطمینان حاصل شود این بیماری با استفاده از کمترین داروی ممکن؛ درمان می شود.  

 

عوارض جانبی استروئیدها شامل موارد زیر است:

افزایش احتمال ابتلا به عفونت افزایش اشتها و به تبع آن افزایش وزن آکنه خطر ضعیف شدن استخوان تغییرات رفتاری رشد آهسته کودک دیابت در برخی از افراد توجه به این نکته مهم است که اکثر کودکان و نوجوانان به خوبی به درمان پاسخ می دهند. برای جوانان عوارض جانبی درمان؛ به ویژه تغییرات ظاهری چون افزایش وزن می تواند نگران کننده باشد. تیم جوانان CLDF از افراد 11 تا 24 ساله حمایت می کند. تیم های روان شناسی در مراکز کبدی نیز می توانند از این گروه کمک و پشتیبانی کنند.

 

دوره درمانی تا چه مدت ادامه خواهد داشت؟

این مهم؛ ممکن است به عوامل مختلفی بستگی داشته باشد اما معمولاً این درمان باید برای مدت طولانی- تا سال ها- ادامه یابد. هدف از درمان؛ ترمیم و بازسازی است. این بدان معنی است که آزمایش خون اندازه گیری عملکرد کبدی و التهاب باید طبیعی باشد. عود بیماری های کبدی عود بیماری زمانی اتفاق می افتد که بیماری مذکور پس از بهبودی دوباره؛ فعال شود. عود بیماری- به ویژه در دوران بلوغ- ممکن است به صورت ناگهانی اتفاق بیفتند. این ممکن است در آزمایش خون یا به دلیل ظهور مجدد علائم؛ مشخص شود. به علاوه این عود زمانی اتفاق می افتد که داروهای تجویز شده؛ بدرستی مصرف نشوند. درک مصرف صحیح داروها برای کنترل شرایط در طی عود بیماری، ممکن است افزایش دوز مصرفی داروها لازم باشد. متوقف کردن دوره درمان تنها در صورتی امکان پذیر است که آزمایش های طبیعی خون؛ حداقل دو سال به صورت کامل دنبال شوند و نتایج حاصل از تکرار بیوپسی کبد؛ از بین رفتن التهاب کبدی را نشان دهد. اگر درمان کاهش یابد، این روند بسیار آهسته انجام می گیرد. حدود %20 از کودکان و جوانان مبتلا به هپاتیت خود ایمنی نوع 1 که به خوبی به داروها پاسخ می دهند؛ می توانند در نهایت درمان شان را متوقف کنند و این در حالی است که تنها تعداد بسیار معدودی از کودکان و نوجوانان مبتلا به هپاتیت خود ایمنی نوع 2 می توانند به درمان شان پایان دهند.

 

بیماری های کبدی خود ایمنی چگونه کنترل می شود؟

 مبتلایان به هپاتیت خود ایمنی یا کلانژیت اسکلروزیون خود ایمنی به آزمایش خون منظم نیاز دارند. نظارت بر شرایط این بیماران واقعاً مهم است. برای اندازه گیری AST (آسپارتات آمینوترانسفراز) و ALT (آلانین آمینوترانسفراز) آزمایشات منظم خون انجام می شود. این ها آنزیم هایی هستند که به طور معمول در کبد وجود دارند و از سطح آن ها می توان برای بررسی سلامت کبدی استفاده کرد. هنگامی که این بیماری برای اولین بار تشخیص داده شد، ممکن است آزمایش هفتگی انجام شود تا سطح کاهش استروئیدها مشخص شود. با تثبیت شرایط، آزمایش خون به دفعات کمتری مورد نیاز خواهد بود (هر 3 تا 6 ماه یک بار ).در صورت پیشرفت بیماری های کبدی مزمن چه اتفاقی می افتد؟ عوارض بیماری مزمن کبدی شامل موارد زیر است: کاهش وزن یا وزن گیری ضعیف آسیت یا آب آوردگی شکم پرفشاری ورید باب (فشار خون بالا در رگ های خونی اطراف کبد)  زردی اگر عملکرد کبد تحت تأثیر بیماری های کبدی باشد، ممکن است داروهای دیگری به بیمار داده شود. به عنوان مثال ممکن است به بیمار؛ ویتامین K داده شود که به لخته شدن خونش کمک کند. پیوند کبدی نیز در مواردی انجام می شود که فرد به دارودرمانی پاسخ ندهد یا زمانی که کبد در اثر ترمیم آسیب دیده باشد و عوارض اش زندگی فرد را تهدید کند. میزان پیوند کبدی در موارد کلانژیت اسکلروزیون خود ایمنی بیشتر است و ممکن است به دنبال پیوند کبدی؛ بیماری کبد خود ایمنی عود کند، به خصوص در مواردی که فرد مبتلا به کلانژیت اسکلروزیون خود ایمنی باشد. البته اکثر کودکان ضمن مصرف دارو، ممکن است زندگی خوبی داشته باشند. سندرم آلاژیل یکی از بیماری های کبدی سندرم آلاژیل یک بیماری ژنتیکی نادر است. این بیماری می تواند بر قسمت های مختلف بدن از جمله کبد، قلب، کلیه ها، چشم ها، صورت و استخوان ها تأثیر بگذارد. سندرم آلاژیل تقریبا در هر 30000 تولد زنده حدود یک نفر را مبتلا می کند.

 

ویژگی های سندرم آلاژیل چیست؟

 سندرم آلاژیل به روش های مختلفی می تواند روی یک فرد تأثیر بگذارد و این مهم؛ از فردی به فرد دیگر متفاوت است و حتی دو فرد متعلق به یک خانواده که به این سندرم مبتلا شده باشند؛ می توانند ویژگی ها و علائم مختلفی را نشان دهند. شدت این سندرم در برخی از افراد؛ خفیف است؛ از این رو؛ این افراد بدون اطلاع از بیماری خود به سنین بزرگسالی می رسند ولی شدت آن در برخی دیگر بیشتر است و این باعث می شود تا بیماری شان از همان سنین جوانی تشخیص داده شود. ویژگی های سندرم آلاژیل شامل موارد زیر است: ناهنجاری های کبدی افراد مبتلا به این سندرم ممکن است مجاری صفراوی کم تری نسبت به افراد عادی داشته باشند. این مهم؛ به کمبود مجرای صفراوی نیز معروف است. مجاری صفراوی صفرا را از کبد به مثانه و روده کوچک منتقل می کند. هنگامی که مجاری صفراوی کمتری برای حمل صفرا وجود داشته باشد، صفرا می تواند در کبد انباشت شده و باعث آسیب آن شود. این می تواند به زردی یا یرقان منجر شود که باعث زردی پوست و چشم می شود. آسیب کبدی می تواند باعث بروز مسائلی چون سوء جذب شود (عدم جذب مناسب چربی ها و مواد مغذی) که می تواند منجر به رشد و تکامل کندتر کودک شود. این بیماری همچنین می تواند منجر به شکل گیری گزانتوم های بی ضرر شود که رسوبات چربی توده مانند؛ در زیر پوست هستند. ویژگی های ظاهری کودکان و بزرگسالان مبتلا به سندرم آلاژیل اغلب دارای ویژگی های فیزیکی هم چون پیشانی برجسته، چشم های عمیق و چانه کوچک هستند. این ویژگی ها باعث نمی شود که کودکان به نظر غیر طبیعی برسند، بلکه این ویژگی ها در بین مبتلایان به سندرم آلاژیل مشترک است. مشکلات قلبی یا عروقی خونی (قلبی- عروقی یا کاردیوواسکولار)علاوه بر بیماری کبد، مشکلات قلبی یکی از شایع ترین ویژگی های سندرم آلاژیل است. ممکن است تنگی شریان ریوی- رگ خونی که خون را از قلب به ریه ها پمپاژ می کند- ایجاد شود. اگر مشکل؛ خفیف باشد ممکن است علائمی در پی نداشته باشد و فقط به دلیل سوفل قلب؛ که در معاینه قفسه سینه قابل شنود است؛ تشخیص داده شود. تنگ تر شدن شریان می تواند منجر به علائمی از جمله تنگی نفس و خستگی شود. روش های درمانی مختلفی وجود دارد که در صورت لزوم؛ توسط تیم پزشکی شما مورد بحث قرار می گیرند. کودک شما برای ارزیابی به یک متخصص قلب ارجاع داده می شود و در صورت لزوم برنامه درمانی مناسبی ترتیب داده می شود. ناهنجاری های چشمی بیماری چشمی به نام امبریوتوکسین خلفی می تواند در افراد مبتلا به سندرم آلاژیل ایجاد شود. این حالت زمانی اتفاق می افتد که چشم ها به طریقی متفاوت از حالت معمول شکل بگیرند. این مهم؛ تاثیری در بینایی ندارد و فقط در صورت معاینه چشم با لامپی به نام لامپ شکاف قابل مشاهده است. بسیاری از افراد مبتلا به سندرم آلاژیل این بیماری را دارند اما در افراد مبتلا به سندرم آلاژیل شایع تر است. شکل اسکلتی ممکن است اشعه ایکس؛ شکل گیری غیر طبیعی استخوان های ستون فقرات را نشان دهد. این ممکن است یک شکاف ساده باشد یا گاهی اوقات به شکل “پروانه ای” در اشعه ایکس ظاهر شود. این حالت فقط در اشعه ایکس مشهود است و مشکلی ایجاد نمی کند. همچنین ممکن است ویژگی های کمتر شایع دیگری مانند مشکلات کلیوی نیز ایجاد شود.

 

علت سندرم آلاژیل چیست؟

 آلاژیل یک بیماری ژنتیکی است. ژن ها از DNA ساخته شده اند و به عنوان دستورالعملی برای بدن عمل می کنند. ژن ها ویژگی های مختلفی مانند رنگ مو و رنگ چشم ما را تعیین می کنند. آن ها همچنین چگونگی تکامل و عملکرد بخش های مختلف بدن ما را کنترل می کنند. بیش از نه نفر از هر ده نفر مبتلا به سندرم آلاژیل؛ در ژنی به نام 1  JAGدچار جهش (تغییر) شده اند. تعداد بسیار معدودی نیز در ژنی به نام NOTCH2 جهش دارند. این ژن ها در بسیاری از سیستم های مختلف بدن درگیر هستند، به همین دلیل سندرم آلاژیل می تواند چنین تنوع گسترده ای داشته باشد. ما دو نسخه از هر ژن در بدن داریم، اما تحت تاثیر قرار گرفتن تنها یکی از ژن های 2 NOTCHیا 1 JAGبرای ایجاد سندرم آلاژیل کافی است. افراد می توانند در این ژن جهش های مختلفی داشته باشند؛ به طوریکه بیش از 430 شکل مختلف از این ژن ها شناسایی شده اند. این توضیح می دهد که چرا سندرم آلاژیل می تواند در بعضی از افراد اثرات جدی داشته باشد و در سایرین اثرات خفیف تری داشته باشد. در حدود شش نفر از هر ده نفر مبتلا به سندرم آلاژیل، جهش عامل ایجاد بیماری تحت عنوان “sporadic” است. این بدان معنی است که ژن از والدین به فرزندان منتقل نشده است، اما به دلایلی نامعلومی وجود دارد. در چهار مورد از هر ده مورد، ژن ایجاد کننده سندرم آلاژیل از والدین به فرزندشان منتقل می شود. اثرات سندرم آلاژیل چیست؟ اگر چه برخی از مبتلایان به سندرم آلاژیل مشکلی با کبد خود ندارند، اما اکثریت آن ها در بعضی از مراحل زندگی خود دچار مشکلات کبدی می شوند. کاهش تعداد مجاری صفراوی می تواند به معنای این باشد که صفرا به راحتی از کبد به روده منتقل نمی شود. این بدان معنی است که نقش طبیعی کبد تحت تأثیر قرار می گیرد که باعث ایجاد علائم مختلفی در افراد مختلف می شود. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد: یرقان میزان زردی می تواند در افراد مختلف؛ متفاوت باشد. مدفوع رنگ پریده صفرا مدفوع طبیعی را تیره رنگ می کند. اگر جریان صفرا کمتر باشد، می تواند باعث ایجاد مدفوع رنگ پریده شود. جذب پایین مواد مغذی صفرا حاوی موادی است که به تجزیه و هضم غذا کمک می کند. با وجود صفرای کمتر، مواد مغذی و ویتامین ها به طور مناسب از روده جذب نمی شوند. این مهم؛ می تواند به کندتر شدن رشد و نمو و ضعف و نرمی استخوان ها منجر شود. بیشتر بخوانید: گیاه خارمریم دشمن بیماری های کبدی! سندرم آلاژیل چگونه درمان می شود؟ هیچ درمانی برای سندرم آلاژیل وجود ندارد اما راهکار هایی وجود دارد که می تواند با علائم بیماری مقابله کند. درمان های اصلی؛ مشکلات کبدی را که به دلیل کاهش تعداد مجاری صفراوی در داخل و اطراف کبد ایجاد می شود را مدیریت می کنند. برخی از روش های متداول برای مدیریت سندرم آلاژیل در زیر شرح داده شده است. آن ها شامل مصرف مکمل ویتامین ها و داروها، ارزیابی تغذیه و در موارد نادر، پیوند کبد یا جراحی های دیگر هستند: ویتامین ها در صورت آسیب دیدن کبد، ویتامین هایی از جملهA ، D ، E و K ممکن است به درستی از رژیم غذایی جذب نشوند. ویتامین A برای بینایی خوب؛ لازم است، به خصوص برای بینایی در تاریکی و برای سازگاری چشم ها در شرایط تغییر نور. ویتامین D برای قوی و سالم بودن استخوان ها و دندان ها لازم است. ویتامین E برای داشتن یک سیستم عصبی سالم و ایجاد هماهنگی لازم است. ویتامین K برای ایجاد فاکتورهای لخته شدن خون که به کنترل خونریزی کمک می کنند؛ لازم است. هنگامی که کبد آسیب ببیند، مکمل این ویتامین ها برای اطمینان از حفظ سلامت فردی ممکن است به وی ارائه شوند. معمولاً این موارد به صورت خوراکی تجویز می شوند اما بعضی اوقات ممکن است به تزریق نیاز داشته باشند. داروها ممکن است تعدادی دارو برای افزایش جریان صفرا و کاهش خارش توصیه شود. ممکن است لازم باشد ترکیبی از داروهای مختلف را امتحان کنید تا ببینید چه چیزی برای فرزند شما بهتر است. بعضی اوقات این داروها فقط برای مدت کوتاهی اثر می کنند. تغذیه یک متخصص تغذیه؛ رژیم غذایی کودک شما را ارزیابی می کند. جریان خوب صفرا برای تجزیه چربی موجود در شیر و مواد غذایی مورد نیاز است. نوزادان و کودکانی که دچار زردی هستند و جریان صفراوی خوبی ندارند، قادر به جذب تمام چربی های موجود در مواد غذایی مصرفی خود نیستند. بنابراین، کودکان مبتلا به سندرم آلاژیل ممکن است وزن گیری مناسبی نداشته باشند. نوزادان مبتلا به سندرم آلاژیل اغلب به شیر خشک مخصوصی نیاز دارند که حاوی نوعی چربی است که راحت تر جذب می شود. تغذیه با شیر مادر می تواند ادامه یابد اما ممکن است کودک شما نیز به غذای مخصوصی نیز نیاز داشته باشد. کودکان بزرگتر ممکن است به کالری بیشتری نیاز داشته باشند که می تواند به شکل نوشیدنی های پر کالری یا پودر در اختیارشان قرار بگیرد. متخصص تغذیه؛ در مورد هرگونه تغییرات لازم در رژیم غذایی به شما مشاوره می دهد و برای کودک تان توصیه های خاصی ارائه می دهد. سندرم آلاژیل می تواند با کمبود اشتها و مشکلات تغذیه ای همراه باشد. متخصص تغذیه؛ باید توجه ویژه ای به این کودکان داشته باشد. در بعضی موارد، ممکن است تغذیه شبانه از طریق لوله ی نازو- گاستریک؛ توصیه شود. پیوند کبد در بیماران مبتلا به بیماری های کبدی پیوند کبدی فقط برای گروه کوچکی از بیماران مبتلا به سندرم آلاژیل در نظر گرفته می شود. پیوند؛ زمانی صورت می گیرد که بیماری شدید کبدی باعث سیروز شود یا علائمی وجود داشته باشد که به روش های دیگری قابل کنترل نباشد. پیوند کبدی در کودکان مبتلا به سندرم آلاژیل می تواند پیچیده تر از سایر پیوندهای کبدی باشد زیرا کودکان مبتلا به سندرم آلاژیل ممکن است مشکلاتی داشته باشند که قلب و یا کلیه هایشان را نیز تحت تاثیر قرار دهد. این امر مستلزم بررسی و بحث دقیق در هر مورد است. پیوند کبد تنها در موارد ضروری مورد بررسی قرار می گیرد. در صورت در نظر گرفتن پیوند، حمایت های زیادی در دسترس است. تیم پزشکی کودک شما برای پاسخ گویی به هرگونه سؤال در محل حضور خواهند داشت و تیم خانواده CLDF در طی فرایند کمک تان خواهند کرد.  خارش صفرا؛ نمک صفراوی را از بدن- به طریق مدفوع- دفع می کند. اگر جریان صفراوی کمتر باشد، نمک های صفراوی در بدن انباشته می شوند که می تواند منجر به خارش شود. خارش به همراه زردی یا بدون آن ممکن است رخ دهد. گزانتوم یا زرد تومور اینها شبیه زگیل هستند و به طور معمول در اطراف مفاصلی چون آرنج ها و زانوها یافت می شوند. گزانتوم از تجمع کلسترول اضافی ساخته شده در زیر پوست؛ ایجاد می شود. کبد؛ مسئول تولید و از بین بردن کلسترول بدن است، اما وقتی آسیب ببیند، به درستی کار نمی کند. خونریزی بینی یا لثه ها کبد نقش مهمی در تولید و ذخیره ی مواد کنترل کننده ی خونریزی، به عنوان مثال ویتامین K دارد. اگر کبد به درستی کار نکند، احتمالاً خونریزی بالاست.

 

چه در انتظار این بیماران است؟

 سندرم آلاژیل می تواند یک وضعیت جدی باشد، اما بسیاری از کودکان و بزرگسالان مبتلا به این سندرم به درمان های صورت گرفته؛ بخوبی پاسخ می دهند و زندگی عادی و شادی دارند. جریان صفرا اغلب با رشد و تکامل فرزند شما بهبود می یابد. پیش بینی اینکه بیماری های کبدی با گذشت زمان بدتر شود یا نه و اینکه کودک شما به درمان پاسخ می دهد یا خیر، دشوار است.

 

منبع

 هپاتیت C در کودکان

هپاتیت یک بیماری است که انواع مختلف دارد و می‌تواند در کودکان هم اتفاق بیفتد. یکی از انواع شایع‌تر هپاتیت، هپاتیت C است که در این مطلب می‌توانید با این نوع ازهپاتیت، علل و درمان آنها آشنا شوید.

 

انواع هپاتیت

هپاتیت نوعی التهاب کبد است که می‌تواند کودکان و بزرگسالان را مبتلا کند. ویروس‌های هپاتیت A، هپاتیت B و C شایع‌ترین انواع هپاتیت هستند، اما ویروس‌های هپاتیت D و E نیز وجود دارند. در موارد نادرتر، هپاتیت توسط باکتری‌ها، انگل‌ها، یک اختلال ارثی یا برخی داروها ایجاد می‌شود.

شما می‌توانید مبتلا به هپاتیت باشید بدون اینکه هیچ علائمی داشته باشید. در حقیقت، هرچه سنتان بیشتر باشد، احتمال بیشتری دارد که علائم را داشته باشید و در نتیجه کودکان و بچه‌ها کمترین احتمال داشتن علائم بیماری هپاتیت را دارند.

اگر شما علائم هپاتیت داشته‌اید و به طور کامل بهبود پیدا کرده‌اید و دیگر قابلیت انتقال بیماری به دیگران را ندارید، هپاتیت حاد داشته‌اید. از سوی دیگر، فرد مبتلا به هپاتیت مزمن همچنان ناقل بیماری باقی می‌ماند و ممکن است بسته به نوع هپاتیت و سلامت فرد، انواعی از عارضه‌ها از جمله آسیب کبدی، نارسایی کبد و سرطان کبد داشته باشد.

هیچ دارویی برای هپاتیت حاد وجود ندارد. اگر کودکتان هپاتیت مزمن دارد، بسته به سن کودک و نوع هپاتیت مزمن، پزشک ممکن است داروهایی را برای آن پیشنهاد کند.

هپاتیت C

بیشتر افراد مبتلا به هپاتیت C هیچ علائمی ندارند و تا سال‌ها بعد که آسیب کبدی کشف می‌شود متوجه ابتلا خود به این بیماری نمی‌شوند. این ویروس از طریق تماس مستقیم با خون انسان و دیگر مایعات بدن منتقل می‌شود. بزرگسالان ممکن است هپاتیت C را از مصرف درون‌ وریدی مواد مخدر بگیرند. انتقال هپاتیت C از طریق تماس جنسی با یک فرد آلوده نیز امکان‌پذیر است، هرچند کمتر شایع است.

کودکان نیز می‌توانند هپاتیت C را از مادر آلوده به بیماری دریافت کنند، اما این غیرمعمول است. تشخیص هپاتیت C در کودکان دشوار است و هنووز واکسنی برای آن وجود ندارد.

 

منبع

واکسن آنفلوانزای کودکان چیست؟

 

یکی از واکسن‌های مهم و مورد نیاز برای کودکان، واکسن آنفلوانزاست که برای پیشگیری از این بیماری دریافت می‌شود. در این مطلب به شکل کامل با این واکسن و موارد مربوط به آن در بچه‌ها آشنا خواهید شد.

واکسن آنفلوانزای کودکان چیست؟

این واکسن از کودکان در برابر ویروس‌های آنفلوانزا که می‌توانند موجب بیماری شدید و حتی مرگ شوند، محافظت می‌کند. کودکان خردسال، به ویژه در برابر این ویروس‌ها آسیب‌پذیر هستند ولی کودکان دو ساله و کمتر که دچار آنفلوانزا می‌شوند،‌ احتمال بیشتری برای تجربۀ عوارض شدید دارند.

واکسن آنفلوانزا را کی باید تزریق کرد؟

پزشکان، تزریق سالانۀ واکسن آنفلوانزا را به همگان و از جمله نوزادانی که حداقل شش ماهه هستند توصیه می‌کنند. اما کودکان کوچک‌تر از شش ماه،‌ شرایط لازم برای دریافت واکسن را ندارند.

اگر واکسن را در اول فصل پاییز و اواخر شهریور ماه ‌بزنید،‌ اثربخشی آن بیشتر می‌شود. پس از تزریق واکسن،‌ حدود دو هفته زمان می‌برد تا بدن پادتن بیماری را بسازد و دریافت زودتر ‌واکسن،‌ فرصت کافی برای ایمن‌سازی بدن قبل از شروع واقعی فصل آنفلوانزا یعنی تقریباً از آبان تا اردیبهشت ماه را فراهم می‌کند. اما اگر فرزندتان در طول زمستان شش ماهه می‌شود،‌ زدن واکسن در دی ماه یا بهمن ماه هم دیر نیست.

آیا واکسن آنفلوانزا در هر سال متفاوت است؟

بله. هر سال،‌ حدود شش ماه قبل از فصل آنفلوانزا، واکسن جدید برای آنفلوانزا ساخته می‌شود. دانشمندان بررسی می‌کنند که در آن زمان کدام سویه از ویروس‌ها در دنیا در حال جابهجایی هستند و سعی می‌کنند تا پیش‌بینی کنند که کدام گونه از این ویروس‌ها در طول فصل آیندۀ آنفلوانزا در کشور شایع‌تر خواهند بود.

هر واکسن،‌ در مقابل حداقل سه سویه از ویروس‌های آنفلوانزا از بدن محافظت می‌کند. برخی واکسن‌ها هم در مقابل چهار سویه ویروس در بدن ایمنی ایجاد می‌کنند. بهتر است از پزشک فرزندتان در مورد انتخاب واکسن مناسب از میان این دو نوع سؤال کنید.

کودکان به چند دز از واکسن آنفلوانزا نیاز دارند؟

بیشتر کودکان تنها به یک دز از واکسن آنفلوانزا نیاز دارند. کودکان شش ماهه تا شش ساله‌ای که برای اولین بار این واکسن را می‌زنند یا پیش از این تنها یک دز از واکسن را دریافت کرده‌اند،‌ به دو دز از واکسن که به فاصلۀ حداقل ۲۸ روز از هم تزریق شوند ‌نیاز دارند.

برای کودکانی که به دو دز از دارو نیاز دارند مهم است که واکسن را به محض اینکه در داروخانه‌ها در دسترس قرار می‌گیرد بزنند تا پس از تزریق دوم، فرصت بیشتری برای ایجاد ایمنی در بدن وجود داشته باشد.

 

آیا می‌توان به جای واکسن تزریقی،‌ واکسن استنشاقی آنفلوانزا را زد؟

ابتدا کارشناسان واکسن استنشاقی آنفلوانزا را که به شکل اسپری بینی است مؤثر می‌دانستند و کودکان زیادی واکسن تزریقی را دریافت کردند، زیرا پژوهش‌های اولیه نشان داده بود که اسپری بینی آنفلوانزا بسیار مؤثر است و پزشکان پیش از این، آن را برای کودکان دو ساله و بالاتر توصیه می‌کردند.

اما پس از اینکه یک پژوهش وسیع نشان داد که اسپری بینی آنفلوانزا برای سه سال متوالی اصلاً نتوانست در مقابل نوع آنفلوانزایی که بیشتر مردم را مبتلا کرده بود از کودکان محافظت کند، ‌کارشناسان این توصیۀ خود را پس گرفتند.

چه کودکانی نباید واکسن آنفلوانزا را دریافت کنند؟

اگر هر گونه سؤالی در مورد ضرورت زدن واکسن آنفلوانزا برای فرزندتان دارید بهتر است با پزشک کودک صحبت کنید. اما به‌طورکلی، در موارد زیر فرزندتان واکسینه نخواهد شد:

• اگر کمتر از شش ماه سن دارد.

• اگر در گذشته واکنش شدیدی به واکسن آنفلوانزا داشته است.

• اگر فرزند شما به تخم‌مرغ آلرژی دارد.

• اگر حال کودکتان خوب نیست یا تب دارد که لازم است با پزشک کودک صحبت کنید که آیا باید برای زدن واکسن تا زمانی که حال کودک بهتر می‌شود صبر کند یا نیازی به این کار نیست.

همچنین اگر حدس می‌زنید که ممکن است به تخم‌مرغ واکنش آلرژیک داشته باشد،‌ قبل از زدن واکسن آنفلوانزا با پزشک صحبت کنید. واکسن آنفلوانزا در تخم‌مرغ ساخته می‌شود و ممکن است حاوی کمی پروتئین تخم‌مرغ باشد. فرزندتان در صورتی می‌تواند واکسن آنفلوانزا را بزند که پس از خوردن تخم‌مرغ یا قرار گرفتن در معرض آن فقط کمی کهیر بزند. اما اگر او واکنش جدی‌تری به تخم‌مرغ دارد،‌ فقط با تأیید و نظارت پزشکش می‌تواند واکسن آنفلوانزا را دریافت کند.

آیا بعد از دریافت واکسن آنفلوانزا باز هم ممکن است کودک آنفلوانزا بگیرد؟

بله، ‌ممکن است، زیرا واکسن ضرورتاً همۀ گونه‌های شایع آنفلوانزا را که کودکتان می‌تواند در معرضش قرار گیرد پوشش نخواهد داد.

اما اگر کودک به نوعی از آنفلوانزا که در واکسن گنجانده نشده است مبتلا شود،‌ احتمال خیلی زیادی وجود دارد که بیماری او شدید نباشد.

ارتباط واکسن آنفلوانزا با تیمروسل چیست؟

پس از سال‌ها تحقیق، ‌هیچ شواهدی پیدا نشده که نشان دهد تیمروسل که یک مادۀ نگهدارنده و حاوی شکلی از جیوه است،‌ مضر باشد.

در هر صورت،‌ از سال ۲۰۰۱،‌ تیمروسل از تقریباً تمام واکسن‌های کودکان حذف شد و بسیاری از واکسن‌های آنفلوانزا دیگر حاوی این مادۀ نگهدارنده نیست.

عوارض جانبی واکسن آنفلوانزا چیست؟

خود واکسن آنلفوانزا نمی‌تواند باعث آنفلوانزا شود، چون این واکسن حاوی ویروس زنده نیست و ابتلا به آنفلوانزا به علت زدن ‌واکسن ‌آن غیرممکن است.

رایج‌ترین عوارض جانبی واکسن آنفلوانزا برای کودکان و نوجوانان،‌ درد در محل تزریق است. همچنین کودکان،‌ به ویژه آنهایی که در معرض ویروس آنفلوانزا قرار نگرفته‌اند،‌ ممکن است تب پایین،‌ خارش و خستگی را هم تجریه کنند. این علائم می‌تواند تا دو روز ادامه داشته باشد. واکنش‌های آلرژیک شدید نیز نادر، اما برای هر نوع واکسنی محتمل هستند.

 

منبع

علت گریه های نوزادان

 

گرسنگی:
معمولترین علت گریه نوزاد گرسنگی است و باید آنرا امتحان کنید مثلا اگر یک ساعت قبل از تایم گرسنگی به او شیر بدهید باز نمی تواند جلوی گریه او در زمان اصلی شیر دهی اش را بگیردو به این علت دوباره گریه خواهد کرد.
تشنگی:
این امر در نوزادانی که از شیر مادر تغذیه میکنند خیلی نادر است، اما در نوزادانی که با شیر خشک تغذیه میشوند بخصوص در هوای گرم بسیار شایع است
گرما:
ممکن است در این حالت،صورت نوزاد سرخ شود یا پشت گردنش عرق کند
سرما:
نوزادانی که سردشان شده است ممکن است گریه کنند ، اما همیشه علت گریه آنها سرما نیست . پشت گردن یا دستشان را کنترل کنید، اگر این قسمتها سرد یارنگ پریده( حتی آبی رنگ) بودند ، نشانه این است که نوزاد سردش است.

وضعیت ناراحت:
ممکن است نوزاد نتواند برگردد،گاهی موقعیتی که نوزاد دراز کشیده است برایش ناراحت کننده می شود و دلش میخواهد آنرا تغییر دهد، ولی نمی تواند
درد:
نفخ، شایعترین علت درد در نوزادان زیر سن شش هفته است؛ اما حساسیت به پوشک هم ممکن است علت گریه او باشد
عملیات دفع :
برخی از نوزادان حتی اگر یبوست هم نداشته باشند، به هنگام دفه مدفوع گریه میکنند
ترس:
نوزادان بسیار حساس هستند و هر حرکت ناکهانی یا صدای بلند می تواند باعث گریه آنها شود.

گرسنگی

اولین چیزی که هنگام گریه کردن کودک به ذهن همه می‌رسد، گرسنگی است. شناختن علائم گرسنگی کمک می‌کند کودک خود را قبل از اینکه به مرحلۀ گریه کردن برسد تغذیه کنید. برخی از نشانه‌های گرسنگی در نوزادان شامل بهانه‌گیری، ملچ‌ملوچ کردن، قرار دادن دست خود در دهان و جست‌وجوی سینۀ مادر است. جست‌وجوی سینه یعنی همان واکنشی که باعث می‌شود وقتی گونۀ نوزاد را نوازش می‌کنید، او سرش را به سمت دست شما برگرداند.

قولنج و دردهای شکمی

مشکلات شکمی مرتبط با گاز شکم یا قولنج و کولیک نوزادی می‌تواند به گریه‌های زیادی منجر شود. قولنج نوزادی، گریه‌هایی تسلی‌ناپذیر و متوالی کودکان است که به راحتی آرام نمی‌شود و علت مشخصی ندارد. همچنین اگر کودک شما پس از تغذیه بهانه‌گیری و گریه می‌کند، ممکن است نوعی درد شکمی داشته باشد. قطره‌های ضدنفخ نوزادان یا گریپ‌ واتر ممکن است برای بهبود دل‌درد نوزاد مؤثر باشد، هرچند این موضوع هنوز از نظر علمی ثابت نشده است، بنابراین لازم است قبل از استفاده از هر کدام این داروها، تأیید و اجازۀ پزشک اطفال کودکتان را بگیرید. علل دیگر دردهای شکمی در نوزادان شامل ریفلاکس یا بازگشت اسید معده به مری، آنفلوآنزای معده، آلرژی به شیر، عدم تحمل لاکتوز، یبوست و انسداد روده است که لازم است توسط پزشک بررسی شود.

نیاز به آروغ زدن

اگر کودک شما بعد از غذا خوردن گریه می‌کند، ممکن است نیاز به آروغ داشته باشد. نوزادان هنگام مکیدن سینۀ مادر یا شیشه‌شیر، هوا را می‌بلعند و اگر این هوا از معدۀ آنها خارج نشود، ممکن است ایجاد ناراحتی کند. برخی از نوزادان از داشتن هوا در شکم خود به شدت اذیت می‌شوند، درحالی‌که برخی دیگر اصلاً آروغ نمی‌زنند یا نیاز زیادی به آروغ زدن هم ندارند.

 

پوشک کثیف

یکی دیگر از دلایل گریۀ نوزادان، کثیف و خیس بودن پوشکشان است. عده‌ای از نوزادان بعد از خیس شدن، خیلی زود به گریه می‌افتند و دیگر نوزادان می‌توانند پوشک کثیف را برای مدتی بیشتر تحمل کنند. در هر صورت، بررسی پوشک نوزاد توسط والدین برای حل آن بسیار راحت و آسان است. همچنین برای پیشگیری از حساسیت پوشک یا ادرار سوختگی لازم است همواره حواستان به تمیز بودن پوشک کودکتان باشد.

نیاز به خواب

در مورد موضوع خواب نوزادان، به نظر می‌رسد که تمام کودکان خسته باید به سادگی قادر به خوابیدن در هر زمان و هر مکانی باشند، اما این کار برای آنها کمی سخت‌تر از آن چیزی است که شما تصور می‌کنید. به جای چرت زدن، کودکان ممکن است بی‌قرار شوند و گریه کنند، به ویژه هنگامی که بیش از حد خسته هستند.

نیاز به بغل یا آغوش

نوزادان نیاز زیادی به در آغوش گرفته شدن دارند. آنها دوست دارند چهرۀ پدر و مادر خود را ببینند، صدای آنها را بشنوند و به ضربان قلبشان گوش کنند و حتی می‌توانند بوی منحصربه‌فرد پدر و مادر خود را تشخیص دهند. پس گریه کردن می‌تواند درخواست آنها برای در آغوش گرفته شدن باشد. نگران نباشید که با بغل کردن زیاد نوزاد، او را لوس کنید، زیرا لوس شدن یک نوزاد به خصوص در طول چند ماه اول زندگی ممکن نیست. برای استراحت دادن به دست‌های خود نیز گاهی می‌توانید نوزاد را در یک آغوشی کودک حمل کنید.

احساس سرما یا گرما

اگر کودک شما احساس سرما ‌کند، مثلاً وقتی لباسش را درآورده‌اید تا پوشکش را عوض کنید یا باسن او را با یک دستمال یا پنبۀ مرطوب تمیز می‌کنید، ممکن است اعتراض خود را با گریه نشان دهد. نوزادان دوست دارند به خوبی پوشانده و تا حدی گرم نگه داشته شوند؛ اما نه بیش از حد گرم. قانون کلی این است که نوزادان با پوشیدن یک لایه لباس بیشتر از لباس مورد نیاز شما راحت هستند. نوزادان، بیشتر از سرمای زیاد ابراز ناراحتی می‌کنند تا از گرمای زیاد و اگر سردشان شود، با شدت بیشتری گریه می‌کنند.

دندان درآوردن

دندان درآوردن می‌تواند دردناک باشد، زیرا هر دندان جدید از لثۀ جوان و حساس کودک بیرون می‌آید. برخی کودکان بیش از دیگران درد می‌کشند، اما همۀ آنها به احتمال زیاد در مرحله‌ای از دندان درآوردن گریان و بی‌قرار می‌شوند. اگر به نظر می‌رسد کودکتان درد می‌کشد و شما نمی‌دانید چرا، لثۀ او را با انگشت خود لمس کنید. ممکن است از کشف برآمدگی دندان در حال درآمدن کودکتان شگفت‌زده شوید. اولین دندان کودکان اغلب بین چهار و هفت ماهگی درمی‌آید، اگرچه زودتر هم می‌تواند اتفاق بیفتد.

تحریک زیاد

نوزادان از محرک‌های محیط اطرافشان می‌آموزند، اما گاهی پردازش آن همه موضوع جدید مثل نورها، سروصدا و دست به دست شدن برایشان سخت می‌شود. گریه می‌تواند روش آنها برای اعلام خستگی باشد. برخی نوزادان از پیچیده شدن در یک پارچۀ سبک لذت می‌برند. به نظر می‌رسد زمانی که به آنها فشار زیادی از محیط وارد می‌شود، پیچیده شدن با حفظ و رعایت نکات ایمنی بسیار ضروری به آنها احساس امنیت بیشتری می‌دهد. اگر کودک شما بزرگ‌تر از دو ماهه است نباید او را در چیزی بپیچید، همچنین اگر پیچیده شدن را دوست ندارد، سعی کنید به جای پیچیدنش، او را به یک محل آرام بروید و به کودک فرصت کمی آرامش و استراحت دهید و از قنداق کردنش به شکل جدی بپرهیزید.

تحریک کم و نیاز به سرگرمی

گریۀ یک کودک پرتوقع و خرده‌گیر ممکن است فقط به دلیل شخصیت اجتماعی او باشد که مشتاق دیدن جهان اطرافش است و اغلب تنها راه برای قطع هیاهو و گریۀ این نوزادان، فعال بودن و سرگرم کردن آنهاست. این مورد می‌تواند خستگی شیرین زیادی برای شما به دنبال داشته باشد. می‌توانید نوزاد را رو به محیط بیرون و نه رو به سینۀ خودتان در یک آغوشی بگذارید تا بتواند تمام فعالیت‌های اطرافش را ببیند. همچنین فعالیت‌های زیادی را برنامه‌ریزی کنید. به عنوان مثال، با دوستان و اقوامی که بچه دارند رفت‌وآمد کنید. به طور منظم به مکان‌های مناسب کودکان مانند پارکی در نزدیکی خانه یا باغ‌وحش بروید.

بیمار بودن

اگر شما نیازهای اساسی نوزاد خود را برآورده کرده‌اید و همۀ روش‌های آرام کردن نوزاد امتحان کرده‌اید و نوزادتان هنوز گریه می‌کند، او ممکن است بیمار شده باشد. بهتر است درجه حرارت بدنش را بررسی کنید و در صورت نداشتن تب، گوش به زنگ دیگر نشانه‌های بیماری باشید. گریۀ یک نوزاد به علت بیماری معمولاً متمایز از گریۀ ناشی از گرسنگی یا بی‌حوصلگی اوست. اگر گریۀ نوزاد شما مثل همیشه نیست، به غریزۀ خود اعتماد کنید و فوراً با پزشکش تماس بگیرید یا در اولین فرصت به مطب مراجعه کنید. همچنین لازم است برای آگاهی بیشتر با نشانه‌های بیماری نوزادان آشنا باشید.

موارد دیگر

یک موی سر شما که محکم دور انگشتان پا، دست یا آلت تناسلی کودکان پسر پیچیده است و گردش خون را قطع کرده، ممکن است باعث درد و گریۀ نوزادتان شود. پزشکان به این وضعیت دردناک، تورنیکه مویین می‌گویند و اگر به نظر می‌رسد نوزاد بدون هیچ دلیلی گریه می‌کند، این یکی از چیزهایی است که می‌توانید بررسی ‌کنید. برخی از نوزادان نیز نسبت به چیزهایی مثل زبری برچسب لباس یا پارچه بسیار حساس هستند. آنها حتی می‌توانند در مورد موضوعات جزئی از شیوۀ بغل کردن گرفته تا نوع شیشه‌شیرشان بسیار مشکل‌پسند و حساس باشند و غر بزنند.

اگر کودک شما هیچ‌کدام از دلایل بالا را برای گریه کردن نداشت، احتمالاً گریۀ او بی‌دلیل است. دلیل گریۀ بی‌دلیل کودک را فقط خود او می‌داند. با این حال، راهکارهایی برای آرام کردن گریه‌های بی‌دلیل کودکان وجود دارد تا شما بتوانید او و خودتان را تسکین دهید، حتی اگر به درستی ندانید چرا ناراحت است.

 

منبع

بهترین راه پیشگیری از تولد نوزاد نارس

بهترین راه پیشگیری از تولد نوزاد نارس، مراقبت از مادر باردار و حفظ سلامت او می باشد.

مادر باردار باید رژیم غذایی مناسب داشته باشد. از مصرف مواد مخدر و الکل و دخانیات خودداری کند.

اگر درد زایمان در خانم بارداری زودتر از موعد مقرر فرا رسید، باید سریعا به پزشک خود اطلاع دهد و در صورت صلاحدید پزشک، زایمان را با متوقف کردن انقباض های رحم به تعویق بیندازد.

دکتر محمد زنوزی راد روز یکشنبه در نشست با خبرنگاران به مناسبت روز جهانی نوزاد نارس (۱۷ نوامبر) اظهار داشت: یکی از مهمترین شاخص های ارزیابی سطح سلامت در یک کشور، مرگ و میر زیر پنج سال است.

حدود ۷۰ درصد مرگ و میر  کودکان در جهان زیر یک سال است، عوارضی که در دوره نوزادی وجود دارد.

وی بیان داشت: در ایران  نارسی نوزادان بیشتر در مناطق محروم و کم برخودار شایع است که اگر رها شوند آسیب می رساند.

سالانه ۱۵ میلیون نوزاد نارس در دنیا متولد می شود. نوزاد نارس  حداقل سه هفته زودتر از تکمیل ۳۷ هفته به دنیا می آید.

عواملی مانند سابقه نارسی در زایمان قبلی ،۲ یا چند قلو بودن مادران ، بارداری با فناوری ، لقاح خارج رحمی،  فشارخو ن و دیابت مادر، استرس ها و سابقه سقط مکرر از جمله عوامل تولد نوزادان نارس شناخته شده است .

به گفته دکتر زنوزی راد ، اقدامات بهداشتی و پایشی  به کاهش تولد نوزادان نارس کمک می کند.

مشکلات تنفسی ، قلبی عروقی ، مغزی ، مشکل در کنترل حرارت بدن، مشکلات گوارشی، خونی ، متابولیک مانند قند خون و کلسیم پایین ، کاهش  ایمنی بدن  از پیامدهای تولد نارس است.

همچنین فلج مغزی  یکی دیگر از عوارض تولد نوزاد نارس است ضمن آنکه اختلالات یادگیری  را باید به این مشکلات اضافه کرد.

اشعه ها ، مواد غدایی ناسالم  و محیط آلوده می تواند اختلال در «دی ان ای » جنین ایجاد کند  به طوری که باعث بروز رفتارهای بد در کودکان می شود.

 خطر بعدی اینکه  عوارض نارسی قابل انتقال به نسل بعدی است،  همچنین استرس مادری باعث تغییرات ژنتیک در جنین می شود.

رئیس انجمن پزشکان متخصص کودکان البرز گفت :  اگر دوران بحرانی تا قبل از سه سالگی را تشخیص دهیم احتمال اینکه درمان کامل کنیم و کودک بهبود کامل بیابد زیاد است.

نوزادان پر خطر نوزادانی هستند که در زمان تولد زیر یک کیلو و ۵۰۰ گرم هستند.

تولد نوزادان زود تر از موعد طبیعی یکی از مهم ترین دغدغه ها و نگرانی های زوج ها به ویژه مادران جوانی است که در انتظار تولد فرزندشان به سر می برند و این تولد زودهنگام نوزاد و تکامل نیافتن اندام های او از جمله مهم ترین عوامل بروز این نگرانی است زیرا مقاومت و ایمنی بدن نوزاد را در برابر بیماری ها و عفونت های احتمالی به حداقل می رساند و در شرایطی خاص خطر مرگ را نیز برای نوزاد به همراه دارد.

بر اساس مطالعات درصدی از نوزادان به جای تولد در زمان طبیعی، قبل از موعد طبیعی متولد می شوند. این نوزادان که در گروه نوزادان نارس قرار می گیرند در مقایسه با نوزادان دیگر در هفته اول تولد ۶ برابر و در سال اول تولدشان ۳ برابر نوزادان معمولی با خطر آسیب پذیری و مرگ روبه رو هستند. احتمال ابتلا به مشکلات و اختلال های تنفسی در این نوزادان زیاد است. تنظیم دمای بدن نوزادان نارس در مقایسه با نوزادان طبیعی سخت تر است و این گروه ممکن است در روند رشد مغزی شان با مشکل روبه رو شوند. از این رو زایمان زودرس می تواند عوارض متعدد و نگران کننده ای برای والدین نوزاد به همراه داشته باشد .
تولد زودرس در سه‌چهارم موارد مرگ‌و‌میر نوزادان و نیمی از موارد اختلالات نورولوژیک در کودکان مقصر است. خطر مشکلات مرتبط با تکامل دستگاه عصبی و بیماری‌های ناتوان کننده در کودکان با سابقه تولد زودرس به مراتب بیشتر از سایرین است. سن بارداری به طور معکوس با خطر مرگ‌و‌میر نوزادان در ارتباط است. مرگ‌و‌میر نوزادان به میزان قابل‌توجهی در نوزادانی که پیش از هفته 32 بارداری متولد شده اند بالاتر است. متاسفانه با وجود پیشرفت‌های اخیر در مراقبت‌های مامایی و نوزادی، شیوع تولدهای زودرس رو به افزایش است. طی دو دهه گذشته شمار تولدهای زودرس 20درصد افزایش داشته و بیشتر این موارد بین هفته‌های 34 تا 36 بارداری اتفاق افتاده‌اند. علل زایمان و تولد زودرس هنوز دقیقا مشخص نیستند. احتمالا ترکیبی ازعوامل ژنتیکی و محیطی مطرح هستند. نژاد غیر سفید، فواصل کم بین بارداری‌ها، استرس فیزیکی یا روانی مادر و لاغری مفرط او، از این عوامل هستند. بیماری‌هایی نظیر واژینوز باکتریایی، عفونت‌های داخل رحمی، عفونت‌های غیرزنانه، جراحی شکمی در مادر، اختلالات اندوکرین مادر، چندقلویی، طول سرویکس کوتاه‌تر از 3 سانتی متر، سیگار، ناهنجاری‌های رحمی و جفت سرراهی در شروع زایمان و تولد زودرس مقصر شناخته شده‌اند.
زایمان زودرس و علائم آن :
به تولد بین هفته های 22 تا 37 بارداری زایمان زودرس گفته می شود. اگر چه علت آن دقیقا مشخص نیست ولی عوامل زیر نقش اساسی در زایمان زودرس دارند :
*عفونت های واژینال بخصوص باکتریال: مواد ترشح شده از باکتریها باعث پاره شدن کیسه آب می شود و گاهی ورود باکتری به مایع آمنیوتیک باعث زایمان زودرس می شود.
*ناهنجاری در رحم
*مشکلات جفت مانند جفت سر راهی و کندگی جفت
*بزرگی بیش از حد رحم مانند چند قلویی و افزایش مایع آمنیوتیک
*برخی بیماریها مانند دیابت ,ژنژویت (عفونت لثه شدید) ، لوپوس، آسم شدید, هپاتیت, بیماریهای روده, عفونت کلیوی ,عفونت ریوی, ضربه به شکم, جراحی شکم مانند آپاندیس در بارداری
تعدادی از ریسک فاکتور ها:
• سن کمتر از ۱۸ یا بیشتر از ۳۵
• قد کوتاه
• سابقه قبلی از زایمان زودرس
• حاملگی دو قلو و یا چند قلو
• وزن کم قبل از حاملگی
• مصرف سیگار ,الکل, کوکائین در حاملگی
• خونریزی واژینال در بیش از یک تریمستر
• فاکتور های ژنتیکی
• کار سخت و طولانی مدت
*همچنین برخی مطالعات نشان داده که استرس زیاد باعث تولید هورمونهایی می شود که انقباضات رحم را بیشتر کرده و منجر به زایمان زودرس می شود. افسردگی و استرس از جمله شایع ترین عوامل خارجی است که موجب بروز زایمان زودرس می شود. براساس نتایج تحقیقات، مادرانی که دوران بارداری خود را با نگرانی، افسردگی و استرس پشت سر می گذارند احتمال بروز این اختلال را در نوزادشان افزایش می دهند چرا که این حالات روحی موجب افزایش هورمون استرس در زنان باردار می شود و احتمال زایمان زودرس را در آن ها بالا می برد. شب بیداری، شب کاری، تنش ها و فشار کاری زنان باردار در برخی از مشاغل مانند پرستاری نیز می تواند احتمال بروز این عارضه را در زنان باردار افزایش دهد و احتمال تولد نوزاد را پیش از تکامل اندام های درونی بدن به ویژه اندام های تنفسی در هفته های ۳۴ و ۳۵ بالا ببرد؛ اختلالی که بروز آن موجب آسیب پذیری نوزاد شده و نیاز به مراقبت های ویژه از نوزاد را ضروری می کند.

علایم زایمان زودرس:
*انقباضات منظم رحمی(۴ بار یا بیشتر در ساعت). گاهی این انقباضات بدون درد می باشد و فقط سفتی و فشردگی در عضلات رحم ایجاد می شود.
*درد های شکمی مانند درد های دوران پریود
*افزایش و یا تغییر واضح در ترشحات واژینال و یا خونریزی واژینال
*پارگی کیسه آب و دفع مایع روشن از واژن
*درد و فشاردر قسمت انتهایی کمر
*احساس اینکه جنین در حال فشار به سمت پایین است
*تورم ناگهانی و یا شدید در پا , دست و صورت
*تغییر واضح در حرکت جنین
*تب، لرز، استفراغ و سر درد شدید
*گاهی درد معده که به هیچ وجه برطرف نمی شود و گاهی همراه با اسهال می باشد

راه های پیشگیری از زایمان زودرس
برای پیشگیری از تولد نوزاد نارس نکات پراهمیتی وجود دارد که رعایت کردن آن ها می تواند تا حد زیادی از تولد نوزاد نارس پیشگیری کند و احتمال تولد نوزاد را در زمانی زود تر از زمان طبیعی به حداقل ممکن برساند.
* در طول دوران بارداری ارتباط خود را با پزشک تان قطع نکنید. به او مراجعه کنید و روند رشد جنین و علائم عمومی بدن خود و جنین تان را بررسی کنید. با کنترل بیماری‌های مادر و کنترل تغذیه و تأمین شرایط مناسب برای حاملگی می توان از تولد نوزاد نارس جلوگیری کرد.
* قبل از مصرف هرگونه دارو حتی مسکن ها با پزشک تان مشورت کنید و از مصرف داروهای شیمیایی و طبیعی بدون مشاوره با پزشک یا متخصص طب سنتی پرهیز کنید.
*رژیم غذایی خود را دست کم نگیرند و مصرف خوراکی ها و مواد غذایی سالم به ویژه گوشت ماهی که سرشار از امگا۳ است را فراموش نکنید.
*وزن خود را در شرایط طبیعی نگه دارید و مراقب باشید که در دوران بارداری بیش از حد دچار اضافه وزن و چاقی نشوید.
*از استعمال سیگار و قرار گرفتن در محیطی که در آن افراد سیگاری حضور دارند، پرهیز کنید.
* در مورد مادران افسرده و مضطرب، اگر پزشک متخصص با این افراد گفتگو کند می‌تواند ترس و اضطراب آنها را به حداقل برساند. حمایت و نقش پدر نیز در کاهش این اضطراب‌ها و نگرانی‌ها بسیار تاثیرگذار است.
*برای درمان عفونت‌های دهان و دندان، توصیه می‌شود به دلیل اینکه سه ماهه اول بارداری حساسیت ویژه‌ای دارد و امکان عکس برداری و بی‌حسی نیست، در ماه‌های بعدی نیز درمان مشکلات دندانی بدون درد و با روش بی‌حسی امکان‌پذیر نیست، بهتر است زنان قبل از باردار شدن، توجه بیشتری به بهداشت دهان و دندان خود داشته باشند و هرگونه درمانی را که لازم است، انجام دهند.
بهبود روند رشد نوزاد نارس با مهر مادر
یکی از مهم ترین مواردی که در بهبود روند رشد نوزاد نارس بسیار اهمیت دارد برقراری ارتباط عاطفی میان کودک و مادرش است. نوزادان نارس غالبا پس از تولد در دستگاه نگهداری می شوند تا علاوه برقرار گرفتن در محیطی سلامت با دمایی مناسب دیگر علائم حیاتی بدنشان نیز به خوبی تحت کنترل قرار گیرد. از این رو در این شرایط امکان برقراری رابطه نزدیک و انتقال مهر و محبت مادری به نوزاد از راه تماس و در آغوش کشیدن او میسر نمی شود. به همین دلیل بسیاری از متخصصان اطفال در سراسر جهان به این باور رسیده اند که پس از سپری شدن دوره خطر به محض آنکه امکان خروج نوزاد از دستگاه وجود داشته باشد مادران می توانند از شیوه کانگورویی برای مراقبت از نوزادشان استفاده کنند. در این شیوه متخصص به مادر آموزش می دهد که نوزادش را به صورت عمودی و باشیوه ای خاص در آغوش بکشد تا به این ترتیب علاوه بر تامین دمای مورد نیاز بدن نوزاد از طریق دمای بدن مادر امکان شیر دادن به نوزاد و برقراری رابطه عاطفی، حسی و تماسی با او بیشتر شود. به اعتقاد بسیاری از متخصصان در سراسر جهان برقراری رابطه عاطفی و در آغوش کشیدن نوزاد نارس می تواند تاثیر زیادی در تسریع روند درمان او داشته باشد.
اهمیت تغذیه در نوزادان نارس
از آنجا که روند رشد نوزاد نارس پس از تولد باید با همان روند داخل رحمی ادامه پیدا کند، تغذیه نوزاد اهمیت زیادی پیدا می کند تا روند وزن گیری نوزاد در هفته به صورت طبیعی ادامه پیدا کند. از این رو نوزادان نارس معمولا از راه مجاری بینی یا با تزریق وریدی تغذیه می شوند و این شیوه تا زمانی که نوزاد به تکامل برسد و بتواند بدون نیاز به دستگاه و کمک نفس بکشد یا با مکیدن شیر مادرش را مصرف کند، ادامه پیدا می کند. پس از سپری شدن این دوران با افزایش توانایی نوزاد در مصرف شیر مادر، تغذیه او با شیر مادر که بهترین غذا برای نوزاد محسوب می شود، آغاز می شود. اهمیت تغذیه نوزاد با شیر مادر به این دلیل زیاد است که شیر مادر موجب حفاظت بیشتر نوزاد در برابر عفونت ها و بیماری های احتمالی می شود.

منبع

تغذیه نوزاد

مراکز بزرگ علمی و سازمان ‏های بهداشتی و تحقیقاتی در سراسر دنیا و سازمان بهداشت جهانی(WHO)، به مادران توصیه می کنند در طول چهار تا شش ماه اول زندگی کودک فقط شیر خود را به او بدهند، این عمل به اصطلاح تغذیه انحصاری با شیر مادر نامیده می شود. در این تغذیه تجویز قطره های کمکی (ویتامین، آهن) ممنوعیتی نداشته ولی استفاده از آب، آب قند، چای، شیشه، پستانک و موارد دیگر ممنوع است.

 

مزایای شیر مادر آنقدر زیاد است که محققان و مولفان کتب فراوان و قطوری در مورد آن نوشته اند. در اینجا با توجه به لزوم رعایت ایجاز و برای اجتناب از خسته کننده شدن بحث فقط به برخی از این مزایا اشاره ای گذرا خواهیم داشت:

1- شیری را که خداوند برای نوزاد قرار داده، با شیر مصنوعی که ساخته دست بشر است، قابل مقایسه نیست، چرا که انسان خود مخلوقی بزرگ است.

2- آب شیر مادر کاملا متناسب با نیاز نوزاد و شیر خوار می باشد. به همین دلیل حتی در مناطق گرم و کویری و در فصل تابستان شیرخواری که تغذیه او با شیر مادر است، نیازی به دادن آب اضافی ندارد.

3- پروتئین شیر مادر به آسانی هضم می شود، حساسیت ‏زا نیست و مقدار آن چنان تنظیم شده که فشار زیادی بر کلیه شیرخوار وارد نمی کند و به آن آسیب نمی رساند.

4- چربی شیر مادر هضم آسان‏ تری داشته، ترکیب آن متناسب با نیازهای شیرخوار است و به رشد مغز کودک کمک می کند.

5- قند مخصوصی که در شیر مادر وجود دارد بیشتر از قند شیر گاو است. به همین دلیل رشد مغزی نوزاد انسان بیشتر از سایر حیوانات می باشد، به طور کلی شیر هر حیوانی مخصوص نوزاد و شیرخوار همان حیوان می باشد و برای تغذیه شیرخوار انسان توصیه نمی شود.

6- مواد معدنی و ویتامین‏ ها هم متناسب با نیاز نوزاد در شیر مادر موجود است و غلظت آن با شیر گاو تفاوت دارد.

7- مواد ایمنی‏ زای فراوانی در شیر مادر وجود دارد که از عفونت های مختلف گوارشی و تنفسی در کودک جلوگیری می کنند.

8- با مصرف شیر مادر، حساسیت های مختلف در شیر خوار دیده نمی شود.

9- شیوع خونریزی های گوارشی و کم خونی ها در مصرف کنندگان شیر مادر کمتر است.

10- احتمال ایجاد انواع سرطان ها در کودکانی که با شیر مادر نغذیه شده اند، کمتر است.

11- با مصرف شیر مادر سوء تغذیه و چاقی (بیماری خطرناکی که عوارض آن کمتر از سوء تغذیه نیست) در نوزاد دیده نمی شود.

12- سکته های قلبی در مصرف کنندگان شیر مادر کمتر دیده می شود.

13- ضریب هوش نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می کنند بالاتر از کسانی است که شیر مادر نخورده اند.

14- روابط عاطفی مادر و فرزند، در صورت تغذیه با شیر مادر، بیشتر و عمیق تر می‏ شود.

15- مادرانی که شیرخوار خود را به طور انحصاری از پستان خود تغذیه می کنند به ویژه در چند ماه اول (بعد از زایمان)، در واقع بهترین وسیله برای پیشگیری از حاملگی را به کار می برند (البته به شرط آنکه مادر عادت ماهانه نشود).

 

دفعات تغذیه با شیر مادر

مادر نباید تغذیه کودک خود را بر اساس ساعت و یا جدول خاصی تنظیم کند، بلکه شیرخوار باید هر زمان و به هر مقدار که مایل باشد، پستان مادر را بگیرد. ظرفیت یا حجم معده نوزاد در بدو تولد 60-30 سی سی(میلی لیتر) است که در یک ماهگی به 150-90 و در یک سالگی به 240 سی سی می رسد به همین دلیل در ابتدا دفعات تغذیه شیرخوار بیشتر است و با افزایش سن به دلیل بزرگ شدن معده و ازدیاد ظرفیت آن، تعداد دفعات شیر خوردن کمتر ولی حجم شیری که دریافت می شود بیشتر می گردد.

باورهای غلط در مورد شیر مادر

برخی از مادران شیر خود را بدون هیچ دلیل معقولی و بر اساس باورهای غلط قطع کرده و شیرخوار خود را با شیر خشک یا شیر گاو تغذیه می کنند و یا باورهای غلط مادر سبب می شود شیر کمتری به فرزند خود بدهد و از مواد دیگری برای تغذیه او استفاده کند. به هر حال نتیجه آن می شود که شیرخوار از این نعمت بزرگ خدادادی محروم شده و در معرض خطرات زیادی قرار گیرد. این باورهای غلط از نظر پزشکی به هیچ وجه قابل قبول نمی باشند.

حال به تعدادی از این باورهای غلط اشاره می کنیم:

1- باور غلطی است که: دادن شیر خشک یا شیر گاو سبب رشد بیشتر کودک می شود. حقیقت این است که: این کار عوارض زیادی برای شیرخوار دارد و به هیچ وجه توصیه نمی¬شود، مادر می تواند با دادن بیشتر شیر خود رشد بیشتر کودکش را تضمین کند و از حوالی شش ماهگی غذای کمکی را شروع کند. 

2- باور غلطی است که: برخی مادران به طور ارثی قادر به شیر دادن به کودک خود نیستند. حقیقت این است که: این مساله غلط می باشد و مادران توصیه‏های زیر را برای افزایش ترشح شیر مورد توجه قرار دهند:

- مادر باید متقاعد شود که فقط پستان هایش را به شیرخوار بدهد.
- تغذیه شیرخوار باید به طور مکرر و هر بار از هر دو پستان باشد.
- به شیرخوار باید اجازه داد تا هر مقدار که می خواهد پستان را بمکد.
- شیرخوار را به خوبی در آغوش خود نگاه دارد و نوک پستان و ماهک آن را کاملا درون دهان کودک قرار دهد.
- در چهار تا شش ماه اول فقط با شیر خود، کودک را تغذیه کند.
- از دادن پستانک(گول زنک) و شیشه شیر خودداری کند.

3- باور غلطی است که: تغذیه با شیر مادر مشکلات زیادی به همراه دارد. حقیقت این است که: برعکس، در صورت تغذیه با شیر مادر خستگی او، سرگردانی او، اتلاف وقت او و بسیاری از مشکلات دیگری که در صورت عدم شیردهی بروز خواهند کرد، وجود ندارد و سبب علاقه‏مندی بیشتر مادر به فرزندش شده وابستگی بین آن دو را بیشتر میکند. 

4- باور غلطی است که: استراحت کردن مادر در روزهای اول پس از زایمان با شیردهی منافات دارد. حقیقت این است که: البته خستگی مادر می تواند سبب کاهش شیرش شود و لازم است که به اندازه کافی استراحت کند ولی این مساله در امر شیردهی مشکل ایجاد نمی کند. 

5- باور غلطی است که: شیر مادر در روزهای اول کم است. حقیقت این است که: تولید شیر مادر متناسب با رشد شیرخوار به تدریج افزایش می یابد و در دو سه روز اول همان مقدار آغوزی که ترشح می شود برای رفع نیاز نوزاد کفایت می کند. 

6- باور غلطی است که: آغوز برای نوزاد سنگین است. حقیقت این است که: آغوز مملو از مواد ایمنی‏زا، پروتئین‏های با ارزش و ویتامین A فراوانی است. وجود تمام این مواد برای سلامت شیرخوار ضروری است و تغذیه نوزاد با آغوز سبب تداوم شیردهی خوب مادر می شود.

7- باور غلطی است که: شیر مادر ممکن است کمتر از نیاز نوزاد یا شیرخوارش باشد. حقیقت این است که با توزین کودک و کنترل دفعات ادرار او، می توان به کفایت شیر دریافتی پی برد. نباید عجولانه رشد نکردن کودک را به کم بودن شیر مادر نسبت داد، ممکن است پستان مادر پر از شیر باشد ولی بدلیل روش غلط شیر دادن و مکیدن ناموثر و ناکافی نوک پستان، شیر خوار به مقدار کافی شیر در یافت نکند یا ممکن است کودک شیر کافی بخورد، ولی به دلیل وجود اختلال یا بیماری، رشد نکند که در این صورت باید بررسی بیشتر توسط پزشک او انجام شود. 

8- باور غلطی است که: شیردهی باید بر اساس یک برنامه زمان بندی شده، سر ساعات مشخص انجام شود. حقیقت این است که: باید شیرخوار بر اساس تمایل و نیازش شیر بخورد. 

9- باور غلطی است که: شیر ممکن است در پستان مادر فاسد شود. حقیقت این است که: شیر در پستان مادر فاسد نمی شود.

10- باور غلطی است که: بیماری‏ های مادر با شیردهی به کودکش منتقل می شود. حقیقت این است: نه تنها شیر مادر سبب بیمار شدن کودک نمی شود، بلکه با توجه به عوامل دفاعی موجود در آن جلوی بیماری کودک را هم می گیرد. 

11- باور غلطی است که: در صورت بیماری شیرخوار باید شیر مادر قطع شود. حقیقت این است که: ضرورت شیر مادر هنگام بیماری کودک بیش از سایر مواقع است. چرا که سبب تسریع روند بهبود او می شود.

12- باور غلطی است که: مادر توانایی تغذیه نوزادان چند قلورا ندارد. حقیقت این است که: مادر توان شیر دادن به بیش از یک نوزاد را دارد به شرطی که آنها را در مکیدن پستان آزاد بگذارد و سایر موارد ذکر شده فوق را رعایت کند. 

13- باور غلطی است که: فرزندان دختر و پسر با هم فرق دارند. حقیقت این است که: نیاز غذایی نوزاد پسر با دختر فرقی ندارد و تبعیض بین آنها برای مادر مسئولیت شرعی و انسانی دارد. 

14- باور غلطی است که: کوچک بودن حجم پستان نشانه عدم کفایت شیر موجود در آن است. حقیقت این است که: میزان تولید شیر در پستان ارتباطی به اندازه آن ندارد. 

15- باور غلطی لست که: مادر و فرزند را باید جدا از هم نگاه داشت. حقیقت این است که: هر چه تماس مادر و شیرخوار بیشتر باشد ترشح شیر هم بیشتر می‏شود.

16- باور غلطی است که: کودک نارس یا کم‏وزن نمی‏تواند شیر مادر را بخورد. حقیقت این است که: بهترین غذا برای کودک نارس و کم‏وزن شیر مادر خودش است.

17- باور غلطی است که: شیر مادر با مصرف آنتی بیوتیک‏ها کم یا قطع می‏شود. حقیقت این است که: آنتی بیوتیک‏ها روی ترشح شیر اثری ندارند. 

18- باور غلطی است که: رقیق یا غلیظ بودن شیر مادر برای بچه مضر است.

19- باور غلطی است که: گریه و بی‏‏قراری شیرخوار به دلیل کمی شیر است. 

20- باور غلطی است که: وقتی فرزند پستان را با میل کمتری بگیرد، شیر مادر کم شده است. 

 

21- باور غلطی است که: وقتی مادر نتواند شیر خود را به اندازه روزهای قبل بدوشد، شیرش کم شده است. 

22- باور غلطی است که: بیدار شدن کودک در طول شب به دلیل کمی شیر مادر است. 

23- باور غلطی است که: بدی وضعیت اقتصادی سبب افت کیفیت شیر مادر می‏شود. حقیقت این است که: بررسی‏ ها نشان می‏دهند تغذیه مادر اثر زیادی روی کیفیت شیر او ندارد.

24- باور غلطی است که: مصرف غذاهای مسموم یا سرد روی کمیت و کیفیت شیر اثر می‏گذارد. 

25- باور غلطی است که: در صورت مصرف دارو باید مادر شیرش را قطع کند. حقیقت این است که: فقط تعداد بسیار کمی از داروها، با ادامه شیردهی مادر منافات دارند. از مصرف خود سرانه دارو اجتناب کنید و حتما با پزشک خود مشورت کنید.

26- باور غلطی است که: در صورت بروز زردی در کودک باید شیر مادر را قطع کرد. حقیقت این است که: قطع شیر مادر نه تنها سبب بهبود زردی نمی‏شود بلکه ضررهای زیادی به کودک می‏زند. 

27- باور غلطی است که: در صورت منفی بودن فاکتور Rh در مادر، باید شیر را قطع کرد. حقیقت این است که: منفی بودن این فاکتور در خون مادر اثری روی شیر نداشته و سبب بروز زردی بدنبال تغذیه کودک با شیر مادر نمی‏شود. 

28- باور غلطی است که: شل و اسهالی بودن مدفوع شیرخوار ناشی از نامناسب بودن شیر مادرش است. حقیقت این است که: مدفوع شیرخوار ممکن است بسایر نرم و شل باشد. که این امر اختلال محسوب نمی شود.

29- باور غلطی است که: در صورت گرم بودن هوا دادن آب، آب قند و چای همراه شیر مادر ضرورت دارد. حقیقت این است که: حتی در گرمترین مناطق، شیر مادر به اندازه نیاز کودک، حاوی آب می‏باشد و دادن آب یا آب قند یا چای توصیه نمی‏شود. 

30- باور غلطی است که: نفخ نوزاد به دلیل شیر مادر است. حقیقت این است که: در مصرف‏ کنندگان شیر گاو نفخ بیشتر و شدیدتر است. 

31- باور غلطی است که: عصبانیت مادر به دلیل شیر دادن است. حقیقیت این است که: با شیر دادن، مادر آرامش بیشتری می‏یابد. البته توجه داشته باشید اضطراب و ناراحتی مادر می‏تواند سبب کم شدن شیر او شود.

32- باور غلطی است که: مادر باید فاصله شیردهی را زیاد کند تا تولید شیر در او بیشتر شود. حقیقت این است که: هر چقدر کودک بیشتر زیر پستان مادر باشد و شیر بخورد ترشح شیر تسهیل می‏ شود. 

33- باور غلطی است که: قبل از 4 ماهگی دادن غذای کمکی به شیرخوار سبب افزایش رشد او می ‏شود. حقیقت این است که: کلیه نیازهای غذایی کودک تا سن 4 الی 6 ماهگی توسط شیر مادر تامین می‏شود و بدن کودک تا این زمان توانایی دریافت غذاهای دیگر را ندارد. 

34- باور غلطی است که: دادن غذای کمکی قبل از خوردن شیر در سال اول بهتر است. حقیقت این است که: تا پایان سال او باید قسمت اصلی نیاز غذایی کودک از طریق شیر مادر تامین شود و توصیه می‏شود ابتدا شیرخوار از پستان مادر تغذیه شود و بعد غذای کمکی به وی داده شود.

35- باور غلطی است که: در صورت بروز ترک در نوک پستان باید شیر را قطع کرد. حقیقت این است که: ترک پستان به دلیل روش غلط شیردهی است. باید شیردهی با روش درست ادامه یابد. (یعنی کل ماهک دور نوک پستان درون دهان بچه قرار گیرد.)

36- باور غلطی است که: در صورت بروز عفونت در پستان باید شیر را قطع کرد. حقیقت این است که: عفونت‏های معمولی پستان دلیلی برای قطع شیر نیستند. اگر آبسه ایجاد شده باشد، با تشخیص پزشک موقتاً شیردهی را تا انجام درمان کافی قطع می‏کنیم.

37- باور غلطی است که: در صورت بروز حاملگی در ضمن شیردهی باید بلافاصله شیر را قطع کرد. حقیقت این است که: ادامه شیردهی تا ماه پنجم حاملگی اشکالی ندارد.

38- باور غلطی است که: اگر فرزند قبلی مرده باشد، نباید مادر به کودکش شیر بدهد. حقیقت این است که: مرگ یک کودک علل متعددی دارد و ناشی از شیر مادر نمی‏ باشد.

39- باور غلطی است که: مادران لاغر قادر به تغذیه کودکان خود نیستند. حقیقت این است که: جثه مادر ارتباطی با میزان ترشح شیر ندارد.

40- باور غلطی است که: در صورت مصرف قرص‏ های جلوگیری از حاملگی باید شیر را قطع کرد. توصیه می‏ شود در دوران شیردهی از قرص های minipill که استروژن ندارند و روی شیر مادر اثر ناچیزی دارند، استفاده شود. قرص ‏های LD و HD که استروژن دارند می‏توانند در شیر مادر اختلال ایجاد کنند. 

41- باور غلطی است که: بدنبال تغذیه کودک با شیر مادر اندام تغییر شکل می‏یابد. حقیقت این است که: بدنبال شیردهی در واقع چربی‏های ذخیره شده در دوران حاملگی تحلیل می‏روند.

42- باور غلطی است که: ریزش موی سر مادر بدنبال تغذیه شیرخوار می‏باشد.حقیقت این است که: شیردهی هیچ ارتباطی با ریزش موی سر مادر ندارد.
خلاصه آنکه باورهای فوق هیچ یک اساس علمی و عقلی نداشته و پزشکان معتقدند که هر مادری تحت هر شرایط اقتصادی، اجتماعی و روانی می‏تواند و باید کودک خود را با شیر خودش تغذیه کند.

در صورت بروز هر مشکلی در این راه و یا در زمان شروع تغذیه کمکی باید با پزشک مشورت شود.

مادران عزیر توجه کنند که هفته اول برای شیردهی موفق، اهمیت زیادی دارد. در روزهای اول مادر می‏ تواند در هر نوبت از هر دو پستان خود برای شیر دادن استفاده کند ولی پس از چند روز وقتی شیر مادر افزایش یافت می توان در هر دو نوبت تغذیه شیرخوار به یک پستان اکتفا کرد.

شیرخوار با 5 الی 20 دقیقه مکیدن، پستان مادر را خالی می کند و بررسی ها نشان می دهند که ظرف دو ساعت 70 درصد شیر تخلیه شده دوباره در پستان ساخته می‏ شود

 

منبع