گهوارک

مطالب اموزشی در مورد کودکان

گهوارک

مطالب اموزشی در مورد کودکان

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

۱۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «مادر» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰

 

بهترین جایگزین شیرخشک برای نوزادان نارس

مادرانی که بیش از نیاز فرزند خود شیر دارند، شیر اضافه را به بانک‌های شیر اهدا می‌کنند، این شیر‌ها ذخیره‌سازی شده و روی آنها فرآیند پاستوریزاسیون انجام می‌شود

یک فوق تخصص نوزادان گفت: بانک‌های شیر بهترین جایگزین شیر خشک هستند که از آنها برای تغذیه نوزادان نارس استفاده می‌شود.

مادرانی که بیش از نیاز فرزند خود شیر دارند، شیر اضافه را به بانک‌های شیر اهدا می‌کنند، این شیر‌ها ذخیره‌سازی شده و روی آنها فرآیند پاستوریزاسیون انجام می‌شود.

این فوق تخصص نوزادان بیان کرد: مادرانی که قصد دارند شیر خود را به بانک‌های شیر اهدا کنند، باید از نظر بیماری‌هایی مانند هپاتیت B ،C، سیفلیس و HIV بررسی شوند، سپس اگر شرایط لازم را داشته باشند می‌توانند شیر خود را در بانک‌های شیر ذخیره کنند.

 حدود ۱۰۰ سال است که در کشور‌های اروپایی و سایر کشور‌ها بانک‌های شیر مادر فعال هستند، در کشور ما هم از سال ۹۵ نخستین بانک شیر مادر در دانشگاه علوم پزشکی تبریز تأسیس شده است و پس از آن به تدریج بانک‌های شیر در دیگر شهر‌ها گسترش پیدا کردند به طوری که با حمایت وزارت بهداشت و اداره سلامت نوزادان اکنون ۱۰ بانک شیر در کشور فعال هستند و قرار است تا پایان سال به این تعداد ۱۷ بانک شیر دیگر هم افزوده شود.

 

هدف از راه‌اندازی بانک‌های شیر مادر

 هدف از راه‌اندازی بانک‌های شیر مادر، گسترش تغذیه با شیر مادر است. بانک‌های شیر، جایگزین خوبی برای شیر‌های خشک و غذا‌های کمکی کودکان هستند گسترش بانک‌های شیر به کاهش مرگ و میر نوزادان هم کمک می‌کند. از بانک‌های شیر برای تغذیه نوزادان بیمار، نارس و بسیار کم وزن استفاده می‌شود.

 اهداکنندگان شیر به ۲ نوع تقسیم‌‌بندی می‌شوند که یک نوع اهداکنندگانی بوده که در بیمارستان حاضر هستند و نوع دوم مادرانی هستند که در شهر‌های خودشان زندگی می‌کنند و به آنها آموزش داده می‌شود، چگونه شیر خود را در خانه بدوشند سپس آن را در فریزر ذخیره کنند. پس از ذخیره شیر در فریزر، هر روز صبح شیر مادران جمع‌آوری می‌شود و به بانک شیر انتقال پیدا می‌کند. سپس روی این شیر‌ها فرآیند پاستوریزاسیون انجام می‌شود.

 

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

 

فعالیت های ورزشی برای کودکان بسیار مهم و ضروری است زیرا باعث ایجاد نشاط و رشد و تکامل کودک میگردد، برای هر سنی یک نوع ورزش برای کودک مفید و جذاب میباشد، پس ببینید کودک شما از چه نوع ورزشی لذت میبرد .

اما کودک برای شروع فعالیت‌های ورزشی باید یک سری مراحل زیربنایی و اولیه را طی کند تا هرم رشدی وی دچار آسیب نشود. مهارت‌های بنیادی و تعادل کودک مثل راه رفتن، دویدن، پرتاب کردن و لی‌لی کردن از ۱۱ ماهگی شروع و تا ۶ سالگی تکمیل می‌شود. در این زمان ترغیب کودک به انجام فعالیت‌های ورزشی سنگین نه تنها کودک را نسبت به آن رشته ورزشی بی‌انگیزه می‌کند و اعتماد به نفس وی را از بین می‌برد بلکه احتمال دارد به رشد وی هم آسیب برساند.

صرف‌نظر از سن کودکتان، او یکسری اولویت‌ها دارد. برخی بچه‌ها از همان ابتدا به آب علاقه دارند درحالی‌که ممکن است دیگران از آن بترسند و به آن واکنش نشان دهند. بعضی‌ها از بازی‌های خشن استقبال می‌کنند و برخی دیگر از بالا و پایین پریدن خوش‌شان می‌آید. شما ممکن است ستاره تیم فوتبال خودتان باشید اما ممکن است فرزندتان شنا را ترجیح بدهد. بچه‌ها نیازی به ورزش‌های سازمان‌یافته ندارند تا بتوانند مهارت‌های ورزشی‌شان را توسعه دهند. ادوارد لاسکوسکی، پزشک ورزش مایوکلینیک می‌گوید: «سبک زندگی سالم حتما نباید شامل ورزش حرفه‌ای باشد. این مهم است که فرزند شما در برخی فعالیت‌های بدنی دخیل باشد خواه هاکی باشد یا دوچرخه سواری با خانواده یا بازی بسکتبال با بچه‌های همسایه.» سرعت رشد کودکان با یکدیگر برابر نیست بنابراین بهتر است نسبت به سطح بلوغ جسمی و سطح مهارت فرزندتان عمل کنید. ورزش‌های متناسب با سن در ادامه معرفی می‌شوند:

 

۲ تـا ۳ سال

این بچه‌ها چه ویژ‌گی‌هایی دارند؟

بچه‌های بسیار کوچک در این سن شروع به یادگیری حرکات بسیار ابتدایی و اولیه می‌کنند؛ دویدن، گرفتن، پریدن و… . البته نکته حائز اهمیت این است که آن‌ها برای ورزش‌های ساختاری بیش از حد جوان هستند. در این سن توجه به حرکات کودک و البته تشویق به موقع و مناسب اهمیت زیادی دارد. اگر مربی که با کودک کار می‌کند، مدام بر سر کودک فریاد بزند یا فقط اجازه دهد برخی از بچه‌های ماهر بازی کنند، کودک بی‌انگیزه خواهد شد. سعی کنید مربی را بشناسید و از عملکردش اطمینان حاصل کنید.

 

ورزش‌های مناسب این گروه چیست؟

دویدن و راه رفتن در حیاط خانه
بازی‌های آبی مثل استخر بادی و بازی با عروسک‌ها
ژیمناستیک همراه با مربیان مجرب

 

۴ تـا ۶ سال

این بچه‌ها چه ویژ‌گی‌هایی دارند؟

در این سن کودکان می‌توانند ورزش‌های جهشی را انجام دهند اما همچنان نمی‌توانند ورزش حرفه‌ای انجام دهند. در این سن کودکان توانایی شرکت در ورزش‌های سازمان‌یافته مثل فوتبال را ندارند. همچنین توانایی حرکتی و تعادلی آنها کامل نیست و محدوده توجه کودکان محدود به مهارت‌هایی مانند طناب‌بازی و توپ‌بازی است. پس از ۶ سالگی مهارت‌های حرکتی کودکان و احساس ایمنی‌شان تقویت می‌شود. فرزندتان بعد از این سن ممکن است برای ورزش‌های تیمی آماده باشد. هنگامی که کودک وارد ورزش‌های سازمان‌یافته می‌شود باید اطمینان حاصل کنید که فرزندتان در نهایت می‌خواهد بازی کند و هرگز او را وادار به پیوستن به یک تیم نکنید.

 

ورزش‌های مناسب این گروه چیست؟

بازی‌هایی مانند لی‌لی و بالابلندی
طناب‌بازی توپ‌بازی
سواری سه‌چرخه و دوچرخه با چرخ‌های آموزشی
شنا

 

۷ تا ۱۰ سال

این بچه‌ها چه ویژ‌گی‌هایی دارند؟

سنین ۱۰-۷ سالگی: گرچه بهبود تعادل و حرکت به‌دست آمده اما هنوز هماهنگی لازم بین دست و چشم به‌وجود نیامده است بنابراین کودک می‌تواند به‌طور محدود به ورزش‌های سازمان‌یافته بپردازد. ورزش‌هایی مانند ژیمناستیک و شنا برای کودک مناسب است. در این سن تاکید بر آموزش تکنیک است و باید به رقابت و مسابقه کمتر اهمیت داده شود.

 

ورزش‌های مناسب این گروه چیست؟

بیسبال
ژیمناستیک
تنیس
دوچرخه‌سواری

 

۱۰ سال و بالاتر

این بچه‌ها چه ویژ‌گی‌هایی دارند؟

در این سنین سطح فهم کودک و توانایی یادگیری، تعادلی و حرکتی او افزایش می‌یابد و کودک می‌تواند حرکات پیچیده و تکنیک و تاکتیک را یاد بگیرد و در ورزش‌های سازمان‌یافته شرکت کند. کودکان باید دقت داشته باشند که تمرین‌ها متناسب با وزن‌شان باشد. اگر بین چند نوع ورزش می‌خواهید تصمیم بگیرید به کودکتان اجازه دهید، طیفی از فعالیت‌ها را امتحان کند. کودکان کوچک‌تر می‌توانند قبل از انتخاب بین یک یا دو ورزش گزینه‌های مختلف را امتحان کنند. هرچه کودک ورزش‌های بیشتری را امتحان کند و به این نتیجه برسد که در یک رشته ورزشی خوب عمل می‌کند، به همان میزان لذت بیشتری از آن فعالیت خواهد برد. هم ورزش‌های تیمی مانند فوتبال را امتحان کنید و هم ورزش‌های انفرادی مانند تنیس و دوومیدانی.

 

ورزش‌های مناسب این گروه چیست؟

فوتبال
قایقرانی
والیبال
دوومیدانی

 

ژیمناستیک

ژیمناستیک ورزشی است که حرکات بدن را هماهنگ و موزون می‌کند. در حقیقت ژیمناستیک را می‌توان به‌عنوان یک هنر در نظر گرفت. در ژیمناستیک میزان توانایی، قدرت، هماهنگی و انعطاف بدنی افراد ارزیابی می‌شود. در تاریخچه ژیمناستیک ورزشکاران متعددی وجود دارند که دنیا را با حرکات و اجرای فوق‌العاده‌شان تحت‌تاثیر قرار داده‌اند. بچه‌ها در این سن می‌توانند این ورزش را امتحان کنند.

 

شنا

شنا از جمله ورزش‌های سازماندهی شده و مناسب برای کودکان است. وقتی کودک در سنین پایین شنا کردن را یاد میگیرد، مهارت زنده ماندن را می‌آموزد و می‌تواند آن را برای نجات خود و دیگران به کار گیرد. اما کودکان زیر ۳ سال به لحاظ رشدی، آمادگی آموزش به تنهایی را ندارند و نمی‌توانند به حرف مربی گوش دهند یا آموزش‌های او را دنبال کنند. آموزش شنا برای کودکان بالای ۳ سال حول محور آمادگی مهارت‌های آبی است. در مورد آموزش شنا کودکان به چند گروه سنی تقسیم می‌شوند. آنها ابتدا با قوانین ساده ایمنی در آب و نگهداشتن نفس و حرکات ابتدایی دست و پا آشنا می‌شوند و همین‌طور که بزرگ‌تر می‌شوند، مهارت‌های سخت‌تر را می‌آموزند.

 

تنیس

به نقل از بهترین کودک : کودکان از ۷ سالگی می‌توانند بازی تنیس را شروع کنند . تنیس‌بازان باید بدنی نرم داشته باشند، زیرا تنیس نیاز به سرعت و مهارت دارد. حین انجام بازی تنیس، در هر بار استراحت باید مقداری آب نوشیده شود. تنیس به قوی شدن ماهیچه‌های پا و بازو کمک می‌کند و یک ورزش مناسب برای حفظ وزن مناسب در کودکان است. این ورزش در عین حال جزو ورزش‌های گران محسوب می‌شود زیرا هم راکت گرانقیمتی دارد و هم اجاره زمین تنیس هزینه مضاعفی دارد.در نهایت تنیس نیاز به یک روش مناسب دارد و باید توسط یک مربی مجرب آموزش داده شود.

نهایتا” ورزش های بسیار پر برخورد و یا ورزش هایی که فشار وارده بر بدن بیش از حد متعارف می باشد مانند وزنه برداری، کشتی، فوتبال آمریکایی، هاکی و بوکس بعد از سنین بلوغ و ۱۵ سالگی توصیه می شود.

از مهم‌ترین آسیب‌های جسمانی فعالیت‌های سنگین که کودکان را تهدید می‌کند، آسیب به صفحات رشد استخوان‌ها است که معمولا این تهدید در دختران از سن ۱۰ تا ۱۴ سالگی و برای پسران ۱۳ تا ۱۷ سالگی است. در این دوره سنی تمرینات سنگین با وزنه شدید و پریدن‌های مداوم به ویژه روی آسفالت یا سالن‌هایی که زمین آن‌ها خشک است، به صفحات رشد استخوان‌ها آسیب وارد می‌کند و چون این صفحات در این سنین حالت غضروفی دارد، ملتهب می‌شوند و این امر منجر به بسته شدن سریع صفحات رشد استخوان‌ها خواهد شد.

 

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

 فواید زایمان طبیعی برای نوزاد

 

- تکامل جنین: وقتی رشد جنین کامل می شود، زایمان طبیعی انجام می شود.

 

کاهش مشکلات تنفسی : هنگامی که کودک از دهانه واژن با فشار عبور می کند، مایع آمنیوتیک از ریه نوزاد خارج می شود.

 

- دریافت باکتری های محافظت کننده : هنگامی که نوزاد از مجرای زایمان عبور می کند، باکتری های محافظت کننده را برمی دارد. این باکتری ها وارد روده نوزاد می شوند و سیستم ایمنی را شکل می دهند.

 

- عبور از مجرای زایمان، سیستم قلبی عروقی جنین را تحریک می کند و باعث گردش خون بهتر و آماده سازی او برای تولد می گردد.

 

- در طی زایمان طبیعی، نوزاد از امواج هورمونی در کاتکول آمین ها استفاده می کند. این هورمون ها باعث می شوند نوزاد هوشیار شود و با مادر خود ارتباط برقرار کند.

 

- هورمون اندورفین در جفت و بندناف موجود می باشد. این هورمون باعث می شود نوزاد بتواند خارج از رحم زندگی کند و راحت تر زایمان رخ دهد.

 

 

شیر مادر

 

-نوزادانی که با زایمان طبیعی به دنیا می آیند، دارای علاقه بیشتری در انجام رفتارهایی مانند مکیدن و گرفتن سینه مادر می باشند.

 

تحقیقات نشان داده کودکانی که با زایمان طبیعی به دنیا می آیند، 20 درصد کمتر دچار بیماری دیابت نوع یک می شوند.

 

زایمان طبیعی نسبت به سزارین باعث می شود که نوزاد بر استرس غلبه بیشتری داشته باشد.

 

اگر زایمان طبیعی بدون استفاده از داروها باشد، نوزاد عوارض جانبی داروها را تجربه نخواهد کرد.

 

بعد از زایمان طبیعی، تماس پوست به پوست در مادر و نوزاد رخ می دهد. این تماس دارای فواید روانی بسیاری برای نوزاد می باشد از جمله: رشد مطلوب مغز و مکیدن بهتر شیرمادر.

 

 

فواید زایمان طبیعی برای مادر

 

درد و ناراحتی بخشی از زایمان است، اما با زایمان طبیعی، زنان احساس قدرت و رضایت بیشتری دارند و از این حس که مادر شده اند لذت می برند.

 

- در این روش مادر هوشیار و آگاه می باشد و به جنین فشار وارد می کند تا به سمت مجرای زایمان حرکت کند.

 

- مادر نیازی به تزریق اکسی توسین برای شدت گرفتن انقباضات، قرار دادن سوند در مثانه و یا استفاده از انبرک جراحی ندارد.

 

- نسبت به سزارین، بهبودی سریع تر حاصل می شود و مدت زمان کوتاه تری را در زایشگاه باید ماند.

 

خطر زخم شدن و ایجاد عفونت و مشکلات دیگر در زایمان بعدی وجود نخواهد داشت، مانند پارگی رحم در سزارین.

 

- مرگ و میر در این روش بسیار کمتر از سزارین است.

 

زایمان طبیعی مقرون به صرفه تر است.

 

نکات لازم برای زایمان طبیعی

 

- باید قبل از زایمان در مورد این مسائل فکر کنید: انتخاب محل زایمان، برنامه ریزی تولد نوزاد، اطمینان از اینکه زایمان خوبی را خواهید داشت، آموزش های لازم برای زایمان و روش های مقابله با استرس.

 

بسیاری از مادران با روش های تمدد اعصاب می توانند نوزاد خود را به راحتی شیر دهند و ناراحتی پس از زایمان را تحمل کنند.

 

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

 چرا کودک من در به خواب رفتن مشکل دارد؟

 

آداب خواباندن صحیح کودک کدامند؟

یکی از بزرگترین دغدغه های والدینی که به تازگی صاحب فرزند شدند و یا کودک خردسالی دارند، موضوع خواب کودک و مشکلات مربوط به آن است.

 

  • آیا می‌دانید کودکتان در طی شبانه روز به چه میزان خواب نیاز دارد؟

  • تا چه میزان از منابع ترس کودکتان در هنگام خوابیدن آگاهی دارید؟

  • آیا می‌دانید چرا کودکتان دچار مشکل خواب می‌شود؟

  • تماس فیزیکی والد و کودک در موقع خواب باید به چه میزانی باشد؟

  • از تکنیک کارت عبور شب برای حل مشکلات بدخوابی کودک آگاهی دارید؟

  • اصول صحیح خواباندن کودک را می‌شناسید؟

خواب کافی برای تکامل و فعالیت طبیعی مغز، حکم غذا برای بدن را دارد.

و هرنوع اختلال خواب برای مدت طولانی می‌تواند عواقب جدی بر روی فعالیت اعضای مختلف بدن، به خصوص مغز بر جای بگذارد که در رأس آنها اختلالات خلقی و ذهنی (حافظه و یادگیری) است.

مدت خواب مورد نیاز بدن در دوره های مختلف سنی 

مدت خواب مورد نیاز بدن در دوره های مختلف سنی متفاوت است.

در حالیکه جنین داخل شکم مادر تقریباً بیش از 23 ساعت در شبانه روز در خواب به سر می‌برد، در ماه های اول پس از تولد، 16 تا 18 ساعت، در یک سالگی 14 تا 15 ساعت، در چهار سالگی به 10 تا 12 ساعت و در ده سالگی حدود 10 ساعت به خواب نیاز دارد.

ساعات نیاز به خواب با افزایش سن به تدریج کاهش می‌یابد و بعد از بلوغ به 7 تا 8 ساعت در شبانه روز می‌رسد.

الگوی خواب نیز در دوران مختلف زندگی دستخوش تغییر است.

به طوریکه در ماه اول تولد نوزاد صرف نظر از اینکه چه موقع از شب و روز باشد، هر 2 تا 3 ساعت بیدار شده، شیر می‌خورد و 10 تا 20 دقیقه بعد مجدداً به خواب می‌رود.

در شش ماهگی علاوه بر خواب کامل شبانه، دو بار در روز (صبح و عصر) نیز برای مدت یک و نیم تا دو ساعت می‌خوابد و در حوالی چهار سالگی معمولاً فقط یک خواب نیم روزی خواهد داشت.

در حوالی ده سالگی، خواب تقریباً فقط به شب محدود می‌شود (البته بر حسب ساختار فعالیتی خانواده و فرد ممکن است خواب نیمروز نیز وجود داشته باشد) و این الگو تا نزدیکی پیری ثابت باقی می‌ماند.

در دوران پیری مجدداً نظم خواب به هم خورده و طول مدت خواب شبانه کم و در عوض افراد 1 یا 2 بار در نیم روز به خواب می‌روند.

 

ارتباط ساعت بیولوژیک بدن با خواب

 

فعالیت بسیاری از ارگان های داخلی ما در طول شبانه روز یکسان و یکنواخت نیست و به صورت دوره ای تغییر می‌کند که به وسیله ساعات درونی موسوم به ساعات بیولوژیک تنظیم می‌شود.

یکی از این ساعات درونی (بیولوژیک)، ساعت شبانه روزی است که مرکز آن در مغز ما است.

تقریباً تمامی حیوانات دارای این ساعت بیولوژیک شبانه روز هستند که در مورد انسان طول مدت آن نزدیک به 24 ساعت است و توسط آن همانند طبیعت بدن دوره های شب و روز را طی می‌کند. به طوریکه بدن را برای استراحت و خواب در شب ها آماده می‌کند.

این ساعت بیولوژیک شبانه روزی در حوالی 4 تا 6 ماهگی تا حدودی به یک نظم خاصی می‌رسد، به نحوی که به کودک این امکان را می‌دهد تا بیشتر خواب خود را در شب داشته باشد و در حوالی یک سالگی نظم و فعالیت این ساعت به یک سطح ثابت و پایدار می‌رسد.

هرچه این ساعت بیولوژیک شبانه روزی دیرتر تنظیم شود، امکان اصلاح آن در ماه ها و سال های بعد مشکل تر خواهد بود.

لذا اگر می‌خواهید کودک از یک خواب خوب و سالم و منظم برخوردار شود، می‌بایست از همان سال های اول با خواب کودک به درستی برخورد شود.

علت مشکلات خواب در کودکان چیست؟

حتی اگر کودک در 2 سال اول تولد دارای برنامه  و الگوی خوابی منظم و خوب بوده باشد، باز هم به دلیل تغییرات تکاملی چشمگیر، بسیاری از خردسالان (به خصوص در سن 2 تا 3 سالگی) دچار برخی مشکلات در به خواب رفتن و در خواب ماندن خواهند شد.

برای اینکه دریابیم این تغییرات چه تأثیری بر روند خواب کودک دارند و چگونه با آنها به درستی برخورد کنیم، ابتدا لازم است نگاهی اجمالی به تغییرات احساسی عاطفی و ادراکی کودک در این سنین و ارتباط آنها با خواب بیاندازیم:

 

دنیای خیالی و جادویی کودکان

برای کودکان 2 تا 3 ساله (حتی تا 5 ساله) میان دنیای خیالی و واقعی مرز مشخص و واضحی وجود ندارد و برای (ذهن) آنها همه چیز امکان پذیر است (صحبت کردن یا پرواز حیوانات یا غیب کردن اشیاء، دادن غذا به عروسک و لولو، هیولا و…(

به همین دلیل حتی اگر شاهد خارق العاده ترین شعبده بازی ها و تردستی ها باشند، برایشان پیش پا افتاده و غیرمهیج است.

این ویژگی ذهنی، آشفتگی زیادی در ذهن کودک به وجود می‌آورد که با روند به خواب رفتن (آرامش مغز و ذهن) در تضاد است.

همچنین ممکن است کودک در پی دیدن رویایی ترسناک نیمه شب بیدار شده و بیان کند که غولی در زیر تخت او یا داخل کمد مخفی شده است.

 

خودمحوری کودکان

از ویژگی های دوران کودکی، خودمحوری -نه خودخواهی- است.

به این معنی که کودک خود را مرکز عالم می‌داند و هر چیز که پیرامون او می‌گذرد، به نحوی در ارتباط و یا در خدمت او است.

به همین دلیل اگر پدر و مادر با هم جروبحث و نزاع کنند یا مادربزرگ مریض شود، ممکن است چنین تصور کند که او عامل چنین وقایعی او بوده است.

همین کافی است که ذهن کودک را در شب مشغول و آشفته کند و یا اگر نصف شب بی خوابی به سرش بزند و یا غذا بخواهد تعجب کرده و طلبکار خواهد شد که چرا دیگران خواب هستند.

 

پدر و مادر، قادر مطلق

پدر و مادر آگاه و مهربان از طریق برآورده کردن تمامی نیازهای کودک در 2 سال اول تولد (که تقریباً محدود به غذا و ارتباط احساسی عاطفی بوده است) در فرزند خود حس اعتماد و اطمینان به پدر و مادر و دیگران و جهان را می‌کارند.

به همین دلیل پدر و مادر در ذهن کودک حکم غول چراغ جادو و قادر مطلق را بازی می‌کنند. و کودک برای هر مشکلی به آنها مراجعه کرده و پناه می‌برد.

اما در حوالی 2 تا 3 سالگی با تکامل ادراکی و برخورد صحیح پدر و مادر، با یک واقعیت دیگری مواجه می‌شود: 

اینکه دیگر پدر و مادر قادر مطلق نیستند (نمی‌توانند باران را متوقف کنند، نمی‌دانند که در درون او چه می‌گذرد، نمی‌توانند و…(

این چالش و آشفتگی ذهنی به ویژه در شب ها خود را بیشتر نمایان کرده و موجب اشکال در خواب کودک می‌شوند.

 

خواسته ها و امیال نامحدود کودکان

کودکی که تا قبل از این فقط تعداد انگشت شماری خواسته داشت، حال خواسته هایش نه تنها غیر قابل شمارش خواهد شد بلکه محدودیتی برای آنها نیز متصور نیست.

اگر یک بستنی خوبه چرا 5 تا نه؟! اگر به اختیار او باشد کل مغازه اسباب بازی فروشی خالی خواهد شد، و با هیچ منطقی نیز قابل تغییر نیست.

در اینجاست که کودک کم کم با توانایی ها و ناتوانایی های خود آشنا شده و کم کم از آسمان خیال و رویا پا بر زمین واقعیت ها می‌گذارد.

ابراز وجود در کودکان

کودک برای یافتن خود و ارزیابی توانایی هایش در هر فرصت و موقعیت ممکن، پدر و مادر را به چالش می‌کشاند و تا آنجایی که ممکن باشد با پدر و مادر مخالفت می‌کند.

حال در نظر بگیرید اکثر بالغینی که (ظاهرا) منطق و شعور دارند با کوچکترین مشاجره یا مسئله ای مخالف میل شان نه تنها شب خوابشان نمی‌برد بلکه تا چندین شب کابوس دیده و در طول روز نیز به هم می‌ریزند.

چگونه انتظار داریم فرزندانمان با چنین تغییرات و تعارض ها و کشمکش های ذهنی، خیالی راحت داشته و به راحتی به رختخواب بروند و تا صبح یک نفس بخوابند؟

اما نگران نباشید، خوشبختانه با برخورد صحیح، فرزندانمان این مراحل و چالش ها را به خوبی پشت سر خواهند گذاشت و با کمترین صدمه به مرحله بعدی زندگی خود قدم خواهند گذاشت.

اصول صحیح خواباندن کودک

زمان خواب کودک

با توجه به طول مدت خواب مورد نیاز و برنامه خانواده و کودک در طول روز، معمولاً ساعت بین 7 تا 9 شب بهترین زمان برای خواباندن کودک است.

برای اعلام زمان خواب استفاده از ساعت زنگ دار و یا سایر وسایل مشابه الگوی بسیار خوبی است.

با این روش نه تنها از تکرار این جمله که ساعت خواب است جلوگیری می شود و تقابل بین شما و فرزندتان را کمتر می کند بلکه حس کنترل و مسئولیت پذیری را در کودک برمی انگیزد.

 

آداب و رسوم قبل از خواب کودک

این مرحله در آماده سازی کودک برای خواب و آموزش نظم و انضباط بسیار مهم و کارآمد است.

در این مرحله که معمولاً بیش از 30 دقیقه به طول نمی انجامد، جو و فضای خانه آماده شده و کودک اولین قدم ها را برای جدا شدن بندناف روانی اش از پدر و مادر برمی‌دارد.

در عین حال به تدریج درمی‌یابد که این جدایی نه تنها پایان کار نیست بلکه خود را به عنوان موجودی مستقل از پدر و مادر که قادر به ادامه حیات است، می‌یابد و تحت کنترل قرار دادن زندگی را به کمک مادر و پدر تجربه می‌کند.

این آداب و مراسم بر حسب ویژگی های فردی کودک می تواند مجموعه ای از موارد زیر باشد:

  • مسواک زدن

  • دوش گرفتن

  • تعویض لباس

  • خواندن کتاب قصه یا گوش دادن به نوار قصه

  • صحبت کردن در مورد اتفاقات روز

  • مالش پشت یا نوازش سر و موها

  • دعا کردن

  • و سرانجام در پایان کار بغل کردن و بوسیدن و شب بخیر گفتن و به خواب رفتن

 

در رابطه با وضع این آداب بهتر است نکات زیر را مدنظر داشت:

  • بهتر است پدر و مادر به طور متناوب (و یا به صورت مشارکتی) در اجرای این مراسم به کودک کمک کنند. اما اگر کودک فقط با یکی از آنها راحت باشد، نباید پافشاری نمود. به جای آن باید در طول روز با کودک تعامل بیشتری داشت تا کودک تمایل بیشتری از خود نشان دهد.

  • به کودک این امکان داده شود تا در انتخاب برخی از مقررات مختار و صاحب نظر باشد (خواندن قصه یا گوش دادن به نوار قصه، نوع لباس در زمان خواب و یا نوع خمیر دندان(.

 

  • برحسب تمایل کودک، می‌توان درب اتاق خواب وی را نیمه باز یا به طور کامل باز گذاشت (ولی بجز شرایط خاصی آن را قفل نکنید(.

  • بر حسب سلیقه و تمایل کودک از چراغ خواب، یا آب نما با نور کم و وسایل نظیر آن استفاده کنید.

  • تمامی تمهیدات لازم ایمنی برای جلوگیری از حوادث احتمالی نیمه شب اتخاذ شود (عدم وجود وسایل نوک تیز، ثابت کردن کتابخانه به دیوار و …(

 

  • به جز برخی از آداب ثابت (نظیر مسواک زدن و احتمالا دوش گرفتن) بایستی نوع مراسم بر حسب ویژگی های شخصیتی و فردی کودک تعیین شوند. برخی از کودکان از طریق کلام و صحبت ارتباط بهتری برفرار می‌کنند و آرام می‌شوند و برخی دیگر از طریق دیدن و لمس کردن.

  • گرفتن عکسی از کودک در زمان انجام این مراسم (و یا بریدن عکس های مرتبط از مجله یا کتاب قصه) و در معرض دید قرار دادن آنها، فکر خوبی برای یادآوری دائم و تشویق کودک در انجام آنهاست.

 

  • تمامی جو خانه باید همسو و در راستای زمان خواب کودک تغییر کند (عدم بلندکردن صدای رادیو یا تلویزیون، عدم برگزاری میهمانی در این ساعت و…(.

  • دادن یک فنجان شیر گرم در نزدیکی زمان خواب و استفاده از یک موزیک ملایم برای کمک به خواباندن کودک در برخی از کودکان تا حدی موثر هستند.

 

ثبات و پایداری

اگرچه کودکان در این سنین در زمان تفریح و بازی از به هم ریختگی و آشفتگی استقبال می‌کنند اما در امور زندگی نیاز به ثبات و یکنواختی دارند و هر نوع تغییر در این برنامه ها می‌تواند باعث برهم ریختن ذهن و الگوی رفتاری کودک شود.

لذا به جز در موارد استثنایی نباید از این چهارچوب مراسم و آداب خارج شد و یا برخی مراحل را حذف کرد.

از طرف دیگر تغییراتی همچون مسافرت، میهمانی دیر وقت شبانه و ورود به مهد کودک و امثال آن می‌توانند باعث اختلال در نظم خواب کودک شوند. پس تا حد امکان باید از چنین تغییراتی جلوگیری نمود.

در صورت اجتناب ناپذیر بودن چنین تغییراتی (از جمله آغاز ورود به مهد کودک) باید زمان و توان بیشتری در نزدیکی زمان خواب کودک اختصاص داد تا با برقراری ارتباط احساسی عاطفی، فیزیکی و کلامی بیشتر اطمینان و آرامش درونی کودک را تقویت نمود.

با به کار بردن تمهیدات بیان شده اکثر کودکان ظرف یک هفته (و اکثراً ظرف چند روز) یک برنامه خواب خوب و منظمی پیدا خواهند کرد.

تماس فیزیکی  با کودک در موقع خواب

معمولاً تمایل کودکان به تماس فیزیکی با پدر و مادر به دلیل اضطراب جدایی، یا ترس از تاریکی و برای به دست آوردن احساس امنیت بیشتر است.

و تا زمانیکه این گونه ترس ها معنی خاصی نداشته باشد و شما با آن راحت باشید و دقیقاً قبل از اینکه او به خواب برود شما از او جدا شوید، بلامانع است. بهترین روش برقراری ارتباط فیزیکی با کودک در چنین شرایطی در دست گرفتن دست کودک یا نوازش موها و سر او و یا مالش پشت او است.

لذا بدون اینکه واکنش واضح  و یا منفی به این رفتار کودک نشان دهید، با درایت و ظرافت این تمایل را آنگونه که شما راحت هستید و بهتر است، هدایت کنید.

 

راه دیگر این است که به کودک عروسک مورد علاقه اش را داد تا او را در آغوش بگیرد و با او بخوابد (اگر هر دو را خواست از آن دریغ نکنید(.

مجدداً باید متذکر شد که ارتباط  فیزیکی باید محدود و تا قبل از به خواب رفتن کودک باشد.

بدین معنی که اگر قرار باشد کودک ساعت 9 به خواب برود، باید پس از خواندن داستان و پرسش اینکه چیزی لازم دارد یا نه؟! کودک را بوسید، شب بخیر گفت و اتاق را ترک کرد.

اگر کودک خواستار حضور شما باشد باید برای او کاملاً مشخص کنید که پس از گفتن شب بخیر، تا زمانی که او به خواب برود شما در روی صندلی نشسته و مشغول کار خود (مثلاً مطالعه، بافندگی و…) خواهید بود ولی هیچگونه صحبت و مکالمه ای قابل قبول و جایز نخواهد بود و (در صورت تخطی اتاق را ترک خواهید کرد(.

اگر متوجه شدید که حضور شما موجب به خواب نرفتن کودک می‌شود، بهتر است اتاق را ترک کنید و بعد از 10 تا 15 دقیقه بدون هیچ صحبت و واکنشی به او سر بزنید (برای مدت 10 تا 20 ثانیه(.

مخالفت و گریه زاری موقع خواب در کودکان

این مسئله در 20 تا 25 درصد خردسالان و اغلب در کودکانی که به تازگی اتاق خواب مجزا پیدا می‌کنند و یا تغییرات محیطی در خانواده (مسافرت) و یا مراحل تکاملی فردی (یادگیری مهارت جدید) و یا ورود به فضایی جدید (شروع مهدکودک، کودکستان یا دبستان) را تجربه می‌کنند، اتفاق می‌افتد.

یکی از تکنیک های بسیار جدید که در چند سال اخیر مورد مطالعه قرار گرفته و در بیش از 90 درصد موارد در کودکان 3 تا 10 ساله (و حتی 2 ساله و یا بیشتر ) به خوبی جواب می‌دهد، تکنیک کارت عبور شب است.

تکنیک کارت عبور شب

در این روش ابتدا با همکاری و نظر کودک، کارتی به ابعاد کف دست با درج نام کودک طراحی می‌شود و قبل از خواب در اختیار کودک قرار داده می‌شود (یا در کنار تختش گذاشته می‌شود(.

سپس به کودک توضیح داده می‌شود که بعد از زمان خواب و شب بخیر گفتن، او فقط اجازه دارد یک بار از این کارت استفاده کند و برای مدت کوتاهی برای نوشیدن آب، رفتن به دستشویی و یا در آغوش گرفتن مادر و یا پدر، از اتاق خود خارج شود.

اگر بیش از یک بار این عمل تکرار شود، مادر یا پدر باید بدون صحبت و نگاهی (حتی چشم در چشم) کودک را به اتاق خود هدایت کنند و به رختخواب بازگردد.

برخی از کودکان ممکن است در روزهای اول چند بار این عمل را تکرار کنند ولی اگر پدر و مادر وظیفه خود را به درستی انجام دهند (بدون صحبت و ارتباط ( تقریباً تمامی کودکان ظرف 2 هفته برنامه خواب منظمی پیدا خواهند کرد.

اما در مورد گریه و زاری باید به کودک تذکر داد که این عمل او باعث آزار سایر اعضاء خانواده خواهد شد و در صورت تداوم درب اتاق او بسته خواهد شد و در مرحله بعدی، برخی از امتیازات او گرفته خواهد شد (نظیر محروم شدن از برخی از اسباب بازی ها یا برنامه تلویزیونی مورد علاقه اش برای روز بعد(.

اگر کودک اعلام کرد که خوابش نمی‌آید، می‌توان به او گفت که بدون ایجاد سر و صدا می‌تواند در اتاق خود بازی کند و یا کتاب قصه را نگاه کند ولی حق بیرون آمدن از اتاق خود را ندارد.

به هیچ عنوان نباید اجازه داد تا کودک از حربه گریه کردن به خواسته اش برسد.

 

اگر پس از 5 تا 10 دقیقه همچنان به گریه خود ادامه دهد، می‌توان به او سر زد و متذکر شد که در صورت توقف گریه درب اتاق او باز گذاشته می‌شود.

معمولاً در نوبت دوم یا سوم، کودک گریه را متوقف کرده و یا حتی به خواب رفته است.

نکته مهم در این رابطه “مصمم بودن” پدر و مادر و عدم برقراری ارتباط طولانی با کودک است (فقط در حد هشدار دادن در مورد نتایج و عواقب رفتار خود(.

 

بیدار شدن از خواب و گریه شبانه  کودک و یا خروج از اتاق

این مساله نیز معمولاً ریشه در همان مسائل ذکر شده در مورد مخالفت در به خواب رفتن دارد ولی باید به فکر علل دیگری همچون کابوس شبانه و دیدن خواب های ترسناک، ترس و نهایتاً بیماری نیز بود.

در این حالت باید جهت اطمینان از عدم وجود مسئله جدی به کودک سر زد و او را چک کرد.

اگر مسئله خاصی وجود نداشت باید با محبت و مهربانی او را به اتاق و رختخوابش بازگرداند و تشویق به خوابیدن نمود و اتاق را ترک کرد.

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

 

والدینی که پرستار خوب دارند از فکر و پیشنهاد داشتن پرستار بچه به شدت دفاع می‌کنند. آنها خوشحالند که مجبور نیستند با دردسر کمک گرفتن از یک خویشاوند یا با زحمت هر روزهٔ بردن کودک به مهد و برداشتن او روبه‌رو باشند. در این مطلب می‌توانید با برخی از مزایا و معایب داشتن پرستار بچه آشنا شوید.

مزایای پرستار کودک

وقتی شما می‌خواهید تصمیم‌گیری برای مراقبت از فرزندانتان را شروع کنید، به ویژه بعد از زایمان و در صورت شاغل بودنتان لازم است که برخی نکات مهم را در رابطه با مزایا و معایب این مراقبت‌ها در نظر بگیرید. برای انتخاب یک پرستار کودک بهتر است ابتدا مزایا و معایب داشتن یک پرستار را بدانید. برخی از این مزایا شامل موارد زیر است:

نماندن والدین در خانه: با داشتن پرستار، شما می‌توانید بعد از گذشت مرخصی زایمانتان به سر کار خود بازگردید و کودک شما نیز می‌تواند در محیط آشنای خانه بماند و طبق برنامهٔ روتین خودش غذا بخورد و بخوابد.

دریافت مراقبت شخصی: برخی والدین معتقدند این موضوع که می‌دانند کودکشان مراقب شخصی خودش را دارد و جایی نیست که مربی‌ها همزمان از تعداد زیادی کودک مراقبت می‌کنند دلگرم‌کننده است.

انعطاف‌پذیری بیشتربرنامه‌ریزی‌های شما می‌تواند با وجود یک پرستار منعطف‌تر از زمانی باشد که کودکتان را در مهدکودک می‌گذارید. به عنوان مثال، شما می‌توانید زمان تعطیلی کار روزانهٔ پرستار و بازگشتتان به خانه را شخصاْ با پرستار هماهنگ کنید. به این ترتیب، شما می‌دانید که پرستار در برنامهٔ روزانه‌اش چقدر جای تغییر دارد و پرستار نیز می‌داند دستمزد اضافه‌کاری و در رسیدن شما به خانه چقدر خواهد بود.

معایب پرستار کودک

مراقبت یک پرستار در خانهٔ شما به تنهایی تا حد زیادی بدون نظارت است و در نتیجه یافتن کسی که به او اعتماد دارید اهمیت خیلی بیشتری پیدا خواهد کرد و سخت‌تر است. همچنین اگر پرستارتان ناگهان تصمیم به رفتن بگیرد، شما باید برای پیدا کردن یک پرستار خوب دیگر به تلاش و تقلا بیفتید. برخی دیگر از معایب داشتن یک پرستار بچه می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

نبود گزینهٔ پشتیبان برای نگهداری از کودک: برای اینکه اختلال ناشی از استعفای پرستار را به حداقل برسانید می‌توانید در قرارداد خود مشخص کنید که پرستار باید از چه مدت قبل از رفتنش به شما خبر بدهد که مدت معمول آن می‌تواند یک ماه باشد. این کار فرصتی به شما می‌دهد که به دنبال پرستار جایگزین باشید، پس بهتر است از قبل در مورد این موضوع با او به توافق کتبی برسید.

تعامل اجتماعی کمتر برای کودکزندگی اجتماعی کودک یک موضوع مهم دیگر است. مهدکودک و پیش‌دبستانی به طور معمول، کودکان را در ارتباط هر روزه با همسالانشان قرار می‌دهند اما با داشتن پرستار معمولاً این امکان وجود ندارد. برای جبران این نقطه‌ضعف، شما می‌توانید کودکتان را در کلاس‌هایی ثبت‌نام کنید یا پرستار را تشویق کنید که برای تعامل با کودکان دیگر که اهمیت زیادی دارد به طور منظم و در زمان‌های مشخصی کودک را جایی ببرد که شما مشخص کرده‌اید.

گران بودن هزینه‌هادستمزد و هزینه ممکن است یک عامل تعیین‌کننده برای شما باشد. گاهی پرستار گرفتن می‌تواند گران‌ترین نوع مراقبت از کودک باشد، پس بهتر است اول در مورد هزینهٔ مهدکودک‌ها و تفاوتش با داشتن پرستار کودک کمی تحقیق کنید.

نداشتن حریم خصوصی: برخی والدین احساس می‌کنند با وجود بودن یک پرستار غریبه در خانه که برای غذا درست کردن به یخچال سر می‌زند و همهٔ دیگر جزئیات زندگی روزمرهٔ آنها را هم می‌بیند، حریم خصوصی خود را از دست می‌دهند.

کارهای اداری و دردسرهای قانونی: یک ملاحظهٔ مهم در تصمیم‌گیری برای استخدام پرستار، کارهای اداری‌ است که شما با مرکزی خواهید داشت که برای فرستادن پرستار بچه انتخاب کرده‌اید؛ البته این قوانین و کارهای اداری در مورد ثبت‌نام مهدکودک نیز وجود دارد.

 

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

آروغ گرفتن نوزاد می تواند موثر باشد، چون بدین ترتیب میزان هوایی که در روده ها وجود دارد کم می شود و در نتیجه دل درد نوزاد هم کاهش می یابد .
اکر نوزاد را با شیشه شیر می دهید، در طول شیردهی شیشه را طوری بگیرید که او اصلا هوا نخورد.  
می توانید سر شیشه مخصوص نفخ را ازفروشگاه گهوارک خریداری کنید.
دقت کنید که سوراخ سرشیشه خیلی هم ریز نباشد، زیرا سوراخ خیلی ریز شیشه باعث میشود او برای مکیدن شیر نیروی بیشتری و برای خوردن آن نیز زمان بیشتری را صرف کند که این مساله موجب اذیت نوزاد می شود.
همچنین این مساله باعث می شود که او طی مک زدن زیاد ، هوای بیشتری زا هم ببلعد.

 

برای درمان نفخ نوزاد بر اثر خوردن شیر مادر چه باید کرد

اعمال فشار ملایم به شکم کودک:

برای کاهش نفخ کودک فشار ملایمی بر شکم او وارد کنید و به بیرون راندن گاز به دام افتاده کمک نمایید یا یک حرکت پیشرفته تر را امتحان کنید و شکم کودک خود را روی یک توپ ورزشی بگذارید و به آرامی او را روی توپ حرکت دهید.

نگه داشتن کودک روی بازو:

نیم ساعت پس از شیر دادن به کودک بدن نوزاد را روی ساعدتان قرار دهید، سر کودک را بچرخانید تا از مسدود شدن بینی یا دهان او جلوگیری شود. حمل کودک در این وضعیت رو به پایین فشار ملایمی را بر شکم او وارد می کند. 

آروغ زدن بچه بعد از شیردهی:

یک استراحت بین هر اونس شیر انجام دهید تا آروغ کودکتان را بگیرد. در نمناک گفته ایم که اگر کودک سریع شیر را بخورد و یا زمان هر وعده شیردهی به نوزاد کوتاه باشد، کودک خیلی سریع هوا را قورت خواهد داد. 

متخصصین اطفال توصیه می کنند که نوزاد را شیر دهید و سپس به بالای شانه کودک بزنید و آروغ کودک را بگیرید. صبور باشید زیرا ممکن است مدتی طول بکشد تا حباب های گاز به سطح برسد. سعی کنید ا برای یک یا دو دقیقه به پشت کودک ضربه بزنید تا آروغ بزند اگر آروغ نزد کودک را بخوابانید و پس از چند ثانیه دوباره تلاش کنید آروغ بزند. برای آروغ گرفتن تا پایان غذا خوردن او صبر نکنید و وقتی سینهٔ خود را برای شیر دادن عوض می کنید یا در حین تغذیه با شیشه شیر، هر چند دقیقه یک بار، پشت او را عمودی نگه دارید و او را آروغ دهید.

دقت به نحوه شیردادن کودک:

زمانی که به نوزادتان شیر می دهید،  او باید در وضعیت نشسته بگیرد. همچنین او را به یک زاویه باز نگه دارید و مطمئن شوید که سر و گردن او کمی بالاتر از شکمش باشد. زمانی که کودک در طول تغذیه به حالت ایستاده تری باشد، شیر خشک یا شیر مادر  راحت تر به شکم کودک می رسد. اگر نوزاد جمع شده یا قوز کرده است، بیشتر احتمال دارد که هوا همراه با شیر یا مواد غذایی در شکم او گیر بیفتد.

صبر و گذشت زمان:

سیستم گوارشی نوزادان هنوز نابالغ است و زمان بیشتری برای بلوغ نیاز دارد. با گذر زمان و طی شدن دوره سه ماهه سیستم گوارشی نوزاد بالغ شده و تا حدود زیادی نفخ و دل درد کودک تسکین می یابد.

مشورت با یک مشاور شیردهی:

گاهی شیردهی اشتباه مادر به کودک سبب ایجاد نفخ و دل درد کودک می شود. اگر مادر نتواند به کودک اصولی و درست شیر دهد هنگام شیرهی بیش از حد هوا قورت داده می شود. همچنین شیردهی به کودک به حالت دراز کشیده سبب بروز برخی مشکلات در کودک می شود. مشاور شیردهی می تواند شما را با نحوه شیردهی درست آشنا کند.

استفاده از شربت هایی مثل سمیتیکون:

قطره سمیتیکون در کاهش کل مقدار گاز موثر است زیرا سمیتیکون حباب های نفخ به دام افتاده در معده و روده را می شکند. توسط بدن جذب نمی شود و در نتیجه برای نوزادان ایمن است اما مثل همیشه نمناک توصیه می کند که هیچ دارویی را بدون مشورت با پزشک و متخصص کودکتان به او ندهید.

کوتاه کردن زمان شیردهی:

معده نوزاد کوچک است پس بیش از اندازه به او شیر ندهید. کودک را قبل از اینکه خیلی گرسنه شود تغذیه کنید. اگر او از گرسنگی به گریه افتاده باشد، بیشتر احتمال دارد که هوا را همراه با غذا ببلعد. سعی کنید به او در یک محیط آرام شیر یا غذا بدهید. روشنایی را کم کنید، موسیقی آرامی پخش کنید. 

 

انجام حرکت دوچرخه:

حرکت دوچرخه در یک حرکت دایره ای می تواند به حرکت روده ها و گاز رها شده در شیار شکمی کمک کند. کودک خود را به پشتش دراز کنید، پاهایش را به دست بگیرید و آن ها را به آرامی به عقب و جلو بچرخانید، انگار که سوار بر دوچرخه است. لحظه ای استراحت کنید و بعد هر دو زانو را به آرامی در شکم اش فشار دهید تا فشار بیشتری ایجاد شود و گازها خارج شود.

ماساژ شکم نوزاد:

با کف دست خود، قفسه سینه نوزادتان را بگیرید، کف دست تان را در جهت عقربه های ساعت بچرخانید، به آرامی فشار دهید. این کار را 5 بار تکرار کنید. در ناحیه ناف در جهت عقربه های ساعت با حرکت دایره ای شکم نوزاد را ماساژ دهید. این کار را همیشه در جهت عقربه های ساعت انجام دهید، چون این کار به روده هایش کمک می کند که مواد زائد را از بین ببرند.

به آرامی زانوهای کودک خود را به طرف شکمش فشار دهید، این کار به بیرون راندن بیشتر گاز کمک می کند.

ماساژ دادن پشت نوزاد:

نوزاد را روی دستتان قرار دهید و پشتش را به آرامی ماساژ دهید. چندین باراین کار را تکرار کنید تا به انتقال گاز به دام افتاده کمک کنید. به یاد داشته باشید که از ماساژ شکم و بدن نوزاد و شیرخوار مبتلا به ریفلاکس معده جداً خودداری کنید.

بررسی شیشه شیر:

اگر نوزاد شما با شیشه شیر تغذیه می شود، لازم است در خرید شیشه شیر دقت کنید. سوراخ نوک پستانک یا سرشیشه در شیشه شیر  را بررسی کنید تا خیلی بزرگ و کوچک نباشد زیرا یک سوراخ بسیار کوچک او را خسته خواهد کرد و باعث می شود برای خوردن شیر بیشتر تلاش کند و در نتیجه هوا را ببلعد و یک سوراخ بیش از حد بزرگ نیز باعث می شود که مایع با سرعت زیادی وارد دهان او شود. 

برای این کودکان شیشه شیری بخرید که به طور خاص برای کاهش بلعیدن هوا طراحی شده اند. برخی از شیشه شیرها انحناهایی دارند و برخی دیگر دارای منافذ داخلی یا پوششی هستند که مانع از شکل گیری حباب های هوا در مایع و مانع از خرابی نوک پستانک می شود.

استفاده از روغن گیاهی:

برای آرام کردن کودک و کمک به درمان نفخ از روغن های گیاهی استفاده نمایید. روغن های گیاهی را با یک رقیق کننده یا روغن حامل رقیق کنید. 1 قطره روغن گیاهی را با 15 میلی لیتر (1 / 2 اونس) روغن حامل مخلوط کنید. سپس روغن های گیاهی را با یک حوله به شکم کودک بمالید و از تکنیک ماساژ گاز در متن بالا استفاده کنید.

بابونه رومی برای آرامش بسیار عالی است و می تواند به مشکلات شکمی کمک کند. بابونه و اسطوخودوس می توانند به روغن بادام شیرین (روغن حامل) اضافه شوند. کندر نیز می تواند از تشکیل گاز جلوگیری کند. برای تسکین نفخ و می توانید یک قطره اسطوخودوس را با 1 قطره روغن پرتقال وحشی و روغن نارگیل مخلوط و استفاده کنید.

نکات استفاده از روغن های گیاهی :

از روغن های گیاهی خالص استفاده نمایید زیرا دیگر روغن ها می توانند حاوی حلال ها، مواد مصنوعی، آفت کش ها، و مواد شیمیایی دیگر باشند.

هیچ گونه روغن های گیاهی را به صورت داخلی اعمال نکنید.

هرگز روغن گیاهی را در داخل یا اطراف چشمان کودک خود نزنید.

در دوران شیردهی به غذاهایتان توجه کنید

تهیه یک ژورنال غذایی:

اگر فکر می کنید که نوزاد شما ممکن است نسبت به چیزی در رژیم غذایی خود و یا غذای شما حساس باشد، سعی کنید غذاهای خود را به مدت چند روز دنبال کنید و از غذاهای نفاخ استفاده نکنید زیرا هر چیزی که می خورید روی شیر سینه شما و به نوزادتان تاثیر می گذارد.

غذاهای ممنوع برای مادران شیرده

غذاهای لبنی:

مصرف محصولات لبنی توسط مادر باعث ایجاد حساسیت در نوزاد می شود زیرا شیر گاو یک مجرم رایج برای ایجاد گاز است. همچنین ممکن است کودک نسبت به شیر گاو آلرژی داشته باشد. حذف محصولات لبنی از رژیم غذایی شما بین پنج تا هفت روز می تواند به شما کمک کند تا دریابید که آیا مصرف شیر، پنیر و ماست موجب ایجاد نفخ در نوزاد می شود یا خیر؟

جو و حبوبات:

جو و حبوبات غذاهایی غنی از فیبر هستند که باعث ایجاد گاز در نوزادتان می شوند. اگر نوزادتان دچار نفخ و دل درد است ، غذاهایی مانند پاستای تازه گندم, جو, برنج و نان کامل گندم مصرف نکنید. سه روز طول می کشد تا غذا به طور کامل سیستم شما را ترک کند. 

میوه ها و سبزیجات :

مصرف برخی میوه ها و سبزیجات توسط مادر موجب نفخ و دل درد در نوزادان می شود. مادران دارای این کودکان باید از خوردن کاهو، سبزی خوردن، هندوانه، بروکلی، حبوبات و ... اجتناب کنند. بعضی از نوزادان ممکن است به مرکبات حساسیت داشته باشند. پس بهتر است بهتر است به مدت دو تا سه هفته آن ماده ی غذایی را از رژیم خود حذف کنید و ببینید آیا حذف آن تأثیری در بهبود نفخ نوزاد داشته است یا خیر.

نکات تغذیه ای مهم برای مادران شیرده

از کافئین و نوشیدنی های کربناته اجتناب کنید.

بعضی از نوزادان ممکن است به برخی از غذاها مانند سویا، گلوتن، تخم مرغ، آجیل و غذاهای ادویه دار و گوجه فرنگی  و کره بادام زمینی حساسیت داشته باشند.

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

خوشبختانه امروزه زایمان ها در بیمارستان ‏ها و زایشگاه ‏ها انجام می شود و پزشک یا مامای تحصیل کرده در هنگام زایمان حضور دارند و یا حداقل مامای روستا به زایمان کمک می کند.

حال اگر در شرایطی باشیم که پزشک یا ماما زایمان حضور نداشته باشند و نوزاد به دنیا آید چه بکنیم؟

1- بند ناف نوزاد با وسایل تمیز و استریل قطع شود(مثلا تیغ یا کارد تمیزی که بوسیله آتش میکروب‏هایش زدوده شده اند).

2- برای جلوگیری از خونریزی باید دو سربریده شده بند ناف با یک وسیله تمیز مثل پنبه استریل، پارچه یا نخ بسته شود، اگر هیچ یک از امکانات فوق وجود نداشت می توان بند ناف را گره زد و بلافاصله به یک مرکز درمانی مراجعه کرد.

3- نوزاد با پارچه یا حوله ای گرم و تمیز خشک شود.

 

اگر نوزاد گریه کند، به احتمال قوی سالم است. اما اگر قادر به گریه کردن نباشد او را به یک پهلو طوری نگه دارید که سرش پایین تر از تنه باشد، بدین ترتیب ترشحات دهان نوزاد راحت تر تخلیه می شود. بعد با ماساژ دادن پشت یا تحریک کف پا، نوزاد شروع به نفس کشیدن (گریه) خواهد کرد. از زدن ضربه های شدید (سیلی زدن) به پشت نوزاد یا ریختن آب سرد روی آن خودداری کنید، زیرا این اعمال علاوه بر آنکه برای شروع تنفس مفید نیستند، می توانند سبب آسیب های بعدی و شدید کودک شوند.

اگر پس از تخلیه ترشحات راه‏ های هوایی نوزاد و انجام مقدمات فوق کودک تنفس نداشت، باید تنفس دهان به دهان داد. البته توجه داشته باشید که به طوری کلی تنفس دهان به دهان در نوزادان توصیه نمی شود و کاری خطرناک است. ولی کودکی که گریه نمی کند (نفس نمی کشد)، محکوم به مرگ است. پس فقط در این شرایط پس از گذاشتن یک تکه گاز استریل روی دهان نوزاد، به او تنفس دهان به دهان می‏ دهیم و بلافاصله به نزدیک‏ترین بیمارستان برای انجام اقدامات درمانی لازم، مراجعه می کنیم.

اولین تغذیه نوزاد

نوزاد پس از تولد تا نیم ساعت کاملا هوشیار است و آماده گرفتن پستان مادر می باشد. این لحظات اولیه بسیار اهمیت دارند، زیرا مشخص شده است که اگر نوزاد در دقایق اول زیر پستان مادر قرار گیرد و شروع به تغذیه کند، فواید فراوانی برای خود و مادرش به همراه خواهد داشت که برخی از آنها عبارتند از:

  • برقراری ارتباط عاطفی بهتر بین مادر و فرزند
  • تسریع در خروج جفت
  • کاهش خونریزی های بعد از زایمان
  • جاری شدن بهتر و سریع تر شیر مادر
  • پیشگیری از مشکلات پستان در طول دوران شیردهی
  • تضمین کفایت شیر مادر برای تغذیه کودک خود در آینده

 

اگر نوزاد در ظرف نیم ساعت اول تغذیه نشود، به خواب می رود و ممکن است نیم تا یک ساعت بخوابد، این تاخیر می تواند برای سلامت نوزاد و یا تداوم شیر دهی مادر خطراتی را ایجاد کند که باید از آنها جلوگیری کرد. در برخی از مناطق تا چهار ساعت اجازه تغذیه به کودک نمی دهند که کاری نادرست و خطرناک است و با توجه به آنچه که گفته شد باید به محض توانایی مادر و نوزاد اولین تغذیه با شیر مادر و از پستان او انجام گیرد.

از طرف دیگر توجه داشته باشید، در اوایل شیردهی به شیر مادر «آغوز» می گویند که حاوی پروتئین، مواد معدنی و مواد ایمنی زای فراوانی است. برخی آغوز را اولین واکسن طبیعی نوزاد می دانند، چرا که سبب افزایش مقاومت او در برابر عفونت ها و بیماری ها می شود.

دوشیدن پستان مادر و دور ریختن آغوز که در بعضی مناطق مرسوم می باشد درست نیست و نوزاد را از مواد ضروری و مفیدی که در پستان مادر برای او ساخته شده است محروم می کند این کار هرگز توصیه نمی شود.

نکته دیگر آنکه اگر تولد نوزاد از راه سزارین باشد مادر قادر نیست بلافاصله پس از تولد نوزاد، او را تغذیه کند. سزارین علاوه بر این مسأله، با مشکلات و عوارض فراوان دیگری نیز همراه است و انجام آن به جز در یک ضرورت طبی، توصیه نمی شود. چنین مادرانی برای آنکه بتوانند شیردهی زودرس داشته باشند نیاز به کمک فرد دیگری دارند. در هر حال، به محض بهبود نسبی مادر، باید تغذیه نوزاد (با کمک فرد دیگر) شروع شود.

تذکر:

پرسنل مراکز درمانی توجه دارند که در ساعات اولیه پس از تولد نوزاد، علاوه بر مسایل فوق ‏الذکر، برای پیشگیری از بیماری ها و مشکلات آینده چند مسأله مهم دیگر هم باید مورد عنایت قرار گیرد:

1- تزریق واکسن هپاتیت و سل (و در صورت لزوم قطره فلج اطفال)
2- تجویز ویتامین کا (K) به فرم تزریقی یا خوراکی، برای پیشگیری از خونریزی.
3- تجویز قطره چشمی برای جلوگیری از عفونت ملتحمه (کنژکتیویت)- که البته در شرایط فعلی توصیه نمی شود.

 

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

تغذیه نوزاد

مراکز بزرگ علمی و سازمان ‏های بهداشتی و تحقیقاتی در سراسر دنیا و سازمان بهداشت جهانی(WHO)، به مادران توصیه می کنند در طول چهار تا شش ماه اول زندگی کودک فقط شیر خود را به او بدهند، این عمل به اصطلاح تغذیه انحصاری با شیر مادر نامیده می شود. در این تغذیه تجویز قطره های کمکی (ویتامین، آهن) ممنوعیتی نداشته ولی استفاده از آب، آب قند، چای، شیشه، پستانک و موارد دیگر ممنوع است.

 

مزایای شیر مادر آنقدر زیاد است که محققان و مولفان کتب فراوان و قطوری در مورد آن نوشته اند. در اینجا با توجه به لزوم رعایت ایجاز و برای اجتناب از خسته کننده شدن بحث فقط به برخی از این مزایا اشاره ای گذرا خواهیم داشت:

1- شیری را که خداوند برای نوزاد قرار داده، با شیر مصنوعی که ساخته دست بشر است، قابل مقایسه نیست، چرا که انسان خود مخلوقی بزرگ است.

2- آب شیر مادر کاملا متناسب با نیاز نوزاد و شیر خوار می باشد. به همین دلیل حتی در مناطق گرم و کویری و در فصل تابستان شیرخواری که تغذیه او با شیر مادر است، نیازی به دادن آب اضافی ندارد.

3- پروتئین شیر مادر به آسانی هضم می شود، حساسیت ‏زا نیست و مقدار آن چنان تنظیم شده که فشار زیادی بر کلیه شیرخوار وارد نمی کند و به آن آسیب نمی رساند.

4- چربی شیر مادر هضم آسان‏ تری داشته، ترکیب آن متناسب با نیازهای شیرخوار است و به رشد مغز کودک کمک می کند.

5- قند مخصوصی که در شیر مادر وجود دارد بیشتر از قند شیر گاو است. به همین دلیل رشد مغزی نوزاد انسان بیشتر از سایر حیوانات می باشد، به طور کلی شیر هر حیوانی مخصوص نوزاد و شیرخوار همان حیوان می باشد و برای تغذیه شیرخوار انسان توصیه نمی شود.

6- مواد معدنی و ویتامین‏ ها هم متناسب با نیاز نوزاد در شیر مادر موجود است و غلظت آن با شیر گاو تفاوت دارد.

7- مواد ایمنی‏ زای فراوانی در شیر مادر وجود دارد که از عفونت های مختلف گوارشی و تنفسی در کودک جلوگیری می کنند.

8- با مصرف شیر مادر، حساسیت های مختلف در شیر خوار دیده نمی شود.

9- شیوع خونریزی های گوارشی و کم خونی ها در مصرف کنندگان شیر مادر کمتر است.

10- احتمال ایجاد انواع سرطان ها در کودکانی که با شیر مادر نغذیه شده اند، کمتر است.

11- با مصرف شیر مادر سوء تغذیه و چاقی (بیماری خطرناکی که عوارض آن کمتر از سوء تغذیه نیست) در نوزاد دیده نمی شود.

12- سکته های قلبی در مصرف کنندگان شیر مادر کمتر دیده می شود.

13- ضریب هوش نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می کنند بالاتر از کسانی است که شیر مادر نخورده اند.

14- روابط عاطفی مادر و فرزند، در صورت تغذیه با شیر مادر، بیشتر و عمیق تر می‏ شود.

15- مادرانی که شیرخوار خود را به طور انحصاری از پستان خود تغذیه می کنند به ویژه در چند ماه اول (بعد از زایمان)، در واقع بهترین وسیله برای پیشگیری از حاملگی را به کار می برند (البته به شرط آنکه مادر عادت ماهانه نشود).

 

دفعات تغذیه با شیر مادر

مادر نباید تغذیه کودک خود را بر اساس ساعت و یا جدول خاصی تنظیم کند، بلکه شیرخوار باید هر زمان و به هر مقدار که مایل باشد، پستان مادر را بگیرد. ظرفیت یا حجم معده نوزاد در بدو تولد 60-30 سی سی(میلی لیتر) است که در یک ماهگی به 150-90 و در یک سالگی به 240 سی سی می رسد به همین دلیل در ابتدا دفعات تغذیه شیرخوار بیشتر است و با افزایش سن به دلیل بزرگ شدن معده و ازدیاد ظرفیت آن، تعداد دفعات شیر خوردن کمتر ولی حجم شیری که دریافت می شود بیشتر می گردد.

باورهای غلط در مورد شیر مادر

برخی از مادران شیر خود را بدون هیچ دلیل معقولی و بر اساس باورهای غلط قطع کرده و شیرخوار خود را با شیر خشک یا شیر گاو تغذیه می کنند و یا باورهای غلط مادر سبب می شود شیر کمتری به فرزند خود بدهد و از مواد دیگری برای تغذیه او استفاده کند. به هر حال نتیجه آن می شود که شیرخوار از این نعمت بزرگ خدادادی محروم شده و در معرض خطرات زیادی قرار گیرد. این باورهای غلط از نظر پزشکی به هیچ وجه قابل قبول نمی باشند.

حال به تعدادی از این باورهای غلط اشاره می کنیم:

1- باور غلطی است که: دادن شیر خشک یا شیر گاو سبب رشد بیشتر کودک می شود. حقیقت این است که: این کار عوارض زیادی برای شیرخوار دارد و به هیچ وجه توصیه نمی¬شود، مادر می تواند با دادن بیشتر شیر خود رشد بیشتر کودکش را تضمین کند و از حوالی شش ماهگی غذای کمکی را شروع کند. 

2- باور غلطی است که: برخی مادران به طور ارثی قادر به شیر دادن به کودک خود نیستند. حقیقت این است که: این مساله غلط می باشد و مادران توصیه‏های زیر را برای افزایش ترشح شیر مورد توجه قرار دهند:

- مادر باید متقاعد شود که فقط پستان هایش را به شیرخوار بدهد.
- تغذیه شیرخوار باید به طور مکرر و هر بار از هر دو پستان باشد.
- به شیرخوار باید اجازه داد تا هر مقدار که می خواهد پستان را بمکد.
- شیرخوار را به خوبی در آغوش خود نگاه دارد و نوک پستان و ماهک آن را کاملا درون دهان کودک قرار دهد.
- در چهار تا شش ماه اول فقط با شیر خود، کودک را تغذیه کند.
- از دادن پستانک(گول زنک) و شیشه شیر خودداری کند.

3- باور غلطی است که: تغذیه با شیر مادر مشکلات زیادی به همراه دارد. حقیقت این است که: برعکس، در صورت تغذیه با شیر مادر خستگی او، سرگردانی او، اتلاف وقت او و بسیاری از مشکلات دیگری که در صورت عدم شیردهی بروز خواهند کرد، وجود ندارد و سبب علاقه‏مندی بیشتر مادر به فرزندش شده وابستگی بین آن دو را بیشتر میکند. 

4- باور غلطی است که: استراحت کردن مادر در روزهای اول پس از زایمان با شیردهی منافات دارد. حقیقت این است که: البته خستگی مادر می تواند سبب کاهش شیرش شود و لازم است که به اندازه کافی استراحت کند ولی این مساله در امر شیردهی مشکل ایجاد نمی کند. 

5- باور غلطی است که: شیر مادر در روزهای اول کم است. حقیقت این است که: تولید شیر مادر متناسب با رشد شیرخوار به تدریج افزایش می یابد و در دو سه روز اول همان مقدار آغوزی که ترشح می شود برای رفع نیاز نوزاد کفایت می کند. 

6- باور غلطی است که: آغوز برای نوزاد سنگین است. حقیقت این است که: آغوز مملو از مواد ایمنی‏زا، پروتئین‏های با ارزش و ویتامین A فراوانی است. وجود تمام این مواد برای سلامت شیرخوار ضروری است و تغذیه نوزاد با آغوز سبب تداوم شیردهی خوب مادر می شود.

7- باور غلطی است که: شیر مادر ممکن است کمتر از نیاز نوزاد یا شیرخوارش باشد. حقیقت این است که با توزین کودک و کنترل دفعات ادرار او، می توان به کفایت شیر دریافتی پی برد. نباید عجولانه رشد نکردن کودک را به کم بودن شیر مادر نسبت داد، ممکن است پستان مادر پر از شیر باشد ولی بدلیل روش غلط شیر دادن و مکیدن ناموثر و ناکافی نوک پستان، شیر خوار به مقدار کافی شیر در یافت نکند یا ممکن است کودک شیر کافی بخورد، ولی به دلیل وجود اختلال یا بیماری، رشد نکند که در این صورت باید بررسی بیشتر توسط پزشک او انجام شود. 

8- باور غلطی است که: شیردهی باید بر اساس یک برنامه زمان بندی شده، سر ساعات مشخص انجام شود. حقیقت این است که: باید شیرخوار بر اساس تمایل و نیازش شیر بخورد. 

9- باور غلطی است که: شیر ممکن است در پستان مادر فاسد شود. حقیقت این است که: شیر در پستان مادر فاسد نمی شود.

10- باور غلطی است که: بیماری‏ های مادر با شیردهی به کودکش منتقل می شود. حقیقت این است: نه تنها شیر مادر سبب بیمار شدن کودک نمی شود، بلکه با توجه به عوامل دفاعی موجود در آن جلوی بیماری کودک را هم می گیرد. 

11- باور غلطی است که: در صورت بیماری شیرخوار باید شیر مادر قطع شود. حقیقت این است که: ضرورت شیر مادر هنگام بیماری کودک بیش از سایر مواقع است. چرا که سبب تسریع روند بهبود او می شود.

12- باور غلطی است که: مادر توانایی تغذیه نوزادان چند قلورا ندارد. حقیقت این است که: مادر توان شیر دادن به بیش از یک نوزاد را دارد به شرطی که آنها را در مکیدن پستان آزاد بگذارد و سایر موارد ذکر شده فوق را رعایت کند. 

13- باور غلطی است که: فرزندان دختر و پسر با هم فرق دارند. حقیقت این است که: نیاز غذایی نوزاد پسر با دختر فرقی ندارد و تبعیض بین آنها برای مادر مسئولیت شرعی و انسانی دارد. 

14- باور غلطی است که: کوچک بودن حجم پستان نشانه عدم کفایت شیر موجود در آن است. حقیقت این است که: میزان تولید شیر در پستان ارتباطی به اندازه آن ندارد. 

15- باور غلطی لست که: مادر و فرزند را باید جدا از هم نگاه داشت. حقیقت این است که: هر چه تماس مادر و شیرخوار بیشتر باشد ترشح شیر هم بیشتر می‏شود.

16- باور غلطی است که: کودک نارس یا کم‏وزن نمی‏تواند شیر مادر را بخورد. حقیقت این است که: بهترین غذا برای کودک نارس و کم‏وزن شیر مادر خودش است.

17- باور غلطی است که: شیر مادر با مصرف آنتی بیوتیک‏ها کم یا قطع می‏شود. حقیقت این است که: آنتی بیوتیک‏ها روی ترشح شیر اثری ندارند. 

18- باور غلطی است که: رقیق یا غلیظ بودن شیر مادر برای بچه مضر است.

19- باور غلطی است که: گریه و بی‏‏قراری شیرخوار به دلیل کمی شیر است. 

20- باور غلطی است که: وقتی فرزند پستان را با میل کمتری بگیرد، شیر مادر کم شده است. 

 

21- باور غلطی است که: وقتی مادر نتواند شیر خود را به اندازه روزهای قبل بدوشد، شیرش کم شده است. 

22- باور غلطی است که: بیدار شدن کودک در طول شب به دلیل کمی شیر مادر است. 

23- باور غلطی است که: بدی وضعیت اقتصادی سبب افت کیفیت شیر مادر می‏شود. حقیقت این است که: بررسی‏ ها نشان می‏دهند تغذیه مادر اثر زیادی روی کیفیت شیر او ندارد.

24- باور غلطی است که: مصرف غذاهای مسموم یا سرد روی کمیت و کیفیت شیر اثر می‏گذارد. 

25- باور غلطی است که: در صورت مصرف دارو باید مادر شیرش را قطع کند. حقیقت این است که: فقط تعداد بسیار کمی از داروها، با ادامه شیردهی مادر منافات دارند. از مصرف خود سرانه دارو اجتناب کنید و حتما با پزشک خود مشورت کنید.

26- باور غلطی است که: در صورت بروز زردی در کودک باید شیر مادر را قطع کرد. حقیقت این است که: قطع شیر مادر نه تنها سبب بهبود زردی نمی‏شود بلکه ضررهای زیادی به کودک می‏زند. 

27- باور غلطی است که: در صورت منفی بودن فاکتور Rh در مادر، باید شیر را قطع کرد. حقیقت این است که: منفی بودن این فاکتور در خون مادر اثری روی شیر نداشته و سبب بروز زردی بدنبال تغذیه کودک با شیر مادر نمی‏شود. 

28- باور غلطی است که: شل و اسهالی بودن مدفوع شیرخوار ناشی از نامناسب بودن شیر مادرش است. حقیقت این است که: مدفوع شیرخوار ممکن است بسایر نرم و شل باشد. که این امر اختلال محسوب نمی شود.

29- باور غلطی است که: در صورت گرم بودن هوا دادن آب، آب قند و چای همراه شیر مادر ضرورت دارد. حقیقت این است که: حتی در گرمترین مناطق، شیر مادر به اندازه نیاز کودک، حاوی آب می‏باشد و دادن آب یا آب قند یا چای توصیه نمی‏شود. 

30- باور غلطی است که: نفخ نوزاد به دلیل شیر مادر است. حقیقت این است که: در مصرف‏ کنندگان شیر گاو نفخ بیشتر و شدیدتر است. 

31- باور غلطی است که: عصبانیت مادر به دلیل شیر دادن است. حقیقیت این است که: با شیر دادن، مادر آرامش بیشتری می‏یابد. البته توجه داشته باشید اضطراب و ناراحتی مادر می‏تواند سبب کم شدن شیر او شود.

32- باور غلطی است که: مادر باید فاصله شیردهی را زیاد کند تا تولید شیر در او بیشتر شود. حقیقت این است که: هر چقدر کودک بیشتر زیر پستان مادر باشد و شیر بخورد ترشح شیر تسهیل می‏ شود. 

33- باور غلطی است که: قبل از 4 ماهگی دادن غذای کمکی به شیرخوار سبب افزایش رشد او می ‏شود. حقیقت این است که: کلیه نیازهای غذایی کودک تا سن 4 الی 6 ماهگی توسط شیر مادر تامین می‏شود و بدن کودک تا این زمان توانایی دریافت غذاهای دیگر را ندارد. 

34- باور غلطی است که: دادن غذای کمکی قبل از خوردن شیر در سال اول بهتر است. حقیقت این است که: تا پایان سال او باید قسمت اصلی نیاز غذایی کودک از طریق شیر مادر تامین شود و توصیه می‏شود ابتدا شیرخوار از پستان مادر تغذیه شود و بعد غذای کمکی به وی داده شود.

35- باور غلطی است که: در صورت بروز ترک در نوک پستان باید شیر را قطع کرد. حقیقت این است که: ترک پستان به دلیل روش غلط شیردهی است. باید شیردهی با روش درست ادامه یابد. (یعنی کل ماهک دور نوک پستان درون دهان بچه قرار گیرد.)

36- باور غلطی است که: در صورت بروز عفونت در پستان باید شیر را قطع کرد. حقیقت این است که: عفونت‏های معمولی پستان دلیلی برای قطع شیر نیستند. اگر آبسه ایجاد شده باشد، با تشخیص پزشک موقتاً شیردهی را تا انجام درمان کافی قطع می‏کنیم.

37- باور غلطی است که: در صورت بروز حاملگی در ضمن شیردهی باید بلافاصله شیر را قطع کرد. حقیقت این است که: ادامه شیردهی تا ماه پنجم حاملگی اشکالی ندارد.

38- باور غلطی است که: اگر فرزند قبلی مرده باشد، نباید مادر به کودکش شیر بدهد. حقیقت این است که: مرگ یک کودک علل متعددی دارد و ناشی از شیر مادر نمی‏ باشد.

39- باور غلطی است که: مادران لاغر قادر به تغذیه کودکان خود نیستند. حقیقت این است که: جثه مادر ارتباطی با میزان ترشح شیر ندارد.

40- باور غلطی است که: در صورت مصرف قرص‏ های جلوگیری از حاملگی باید شیر را قطع کرد. توصیه می‏ شود در دوران شیردهی از قرص های minipill که استروژن ندارند و روی شیر مادر اثر ناچیزی دارند، استفاده شود. قرص ‏های LD و HD که استروژن دارند می‏توانند در شیر مادر اختلال ایجاد کنند. 

41- باور غلطی است که: بدنبال تغذیه کودک با شیر مادر اندام تغییر شکل می‏یابد. حقیقت این است که: بدنبال شیردهی در واقع چربی‏های ذخیره شده در دوران حاملگی تحلیل می‏روند.

42- باور غلطی است که: ریزش موی سر مادر بدنبال تغذیه شیرخوار می‏باشد.حقیقت این است که: شیردهی هیچ ارتباطی با ریزش موی سر مادر ندارد.
خلاصه آنکه باورهای فوق هیچ یک اساس علمی و عقلی نداشته و پزشکان معتقدند که هر مادری تحت هر شرایط اقتصادی، اجتماعی و روانی می‏تواند و باید کودک خود را با شیر خودش تغذیه کند.

در صورت بروز هر مشکلی در این راه و یا در زمان شروع تغذیه کمکی باید با پزشک مشورت شود.

مادران عزیر توجه کنند که هفته اول برای شیردهی موفق، اهمیت زیادی دارد. در روزهای اول مادر می‏ تواند در هر نوبت از هر دو پستان خود برای شیر دادن استفاده کند ولی پس از چند روز وقتی شیر مادر افزایش یافت می توان در هر دو نوبت تغذیه شیرخوار به یک پستان اکتفا کرد.

شیرخوار با 5 الی 20 دقیقه مکیدن، پستان مادر را خالی می کند و بررسی ها نشان می دهند که ظرف دو ساعت 70 درصد شیر تخلیه شده دوباره در پستان ساخته می‏ شود

 

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

 خواب نوزاد

  نوزاد در ماه اول زندگی، روزی 16 ساعت می‏ خوابد و 8 ساعت دیگر را بیدار یا خواب آلوده است. نوزاد در هنگام بیداری به اشیای بزرگ و ساده به ویژه صورت انسان نگاه می‏ کند. البته این توجه کوتاه بوده و معمولا بیش از هفت تا ده دقیقه طول نمی‏ کشد. نوزاد حرکت صورت مادر خود را با چشم دنبال می ‏کند، توجه مادر به این عمل نوزاد سبب تحکیم روابط عاطفی بین آن ها می‏ شود.

  خواب نوزاد دو مرحله دارد: خواب سطحی و خواب عمیق. در خواب عمیق نوزاد پستان مادر را نخواهد گرفت و اگر احیاناً پستان مادرش را بگیرد پس از چند بار مکیدن آن را رها می‏ کند. در خواب سطحی نوزاد معمولا پستان مادر را می‏ گیرد؛ البته ممکن است گاهی هم نگیرد. مادران توجه داشته باشند که گاه کودک در خواب سطحی صداهایی منقطع و گریه مانندی می‏ کند که گریه واقعی نبوده و در صورت دادن پستان به او ممکن است آن را نگیرد.

  با افزایش سن کودک، ساعات خواب او کمتر شده و مدت بیشتری بیدار می‏ ماند.

 

خواب نوزاد,کودک و نوزاد, نوزاد درخواب
Caption

 

  الگوی غیرقابل پیش‌بینی خواب نوزاد

  وقتی فرزندتان تازه به دنیا آمده است، احتمالاً مجبور هستید چندین بار در طول شب برای عوض کردن پوشک، غذا دادن و آرام کردن و تسکینش بیدار شوید. الگوی خواب کودکان از تولد تا سه ماهگی معمولاً به شکل زیر است:

  چرخه‌‌های کوتاه خواب :

  چرخه‌های خواب نوزادان به مراتب کوتاه‌تر از بزرگسالان است و زمان بیشتری را در خواب رم؛ که در آن حرکات سریع چشم وجود خواهد داشت، می‌گذرانند. تصور می‌شود که خواب رم برای رشد خارق‌العاده‌ای که در مغزنوزادان اتفاق می‌افتد ضروری است. این غیرقابل پیش‌بینی بودن خواب نوزاد در این سن یک مرحلۀ ضروری برای کودک است و زیاد طول نمی‌کشد. هرچند وقتی کمبود خواب دارید، حتی این مرحلۀ کوتاه ممکن است بسیار طولانی به نظر برسد اما با تصور کردن رشد خوب و سالم مغز نوزاد در ذهنتان ممکن است حتی این بیدار شدن‌ها برایتان خوشایند شود.

  شروع طولانی‌تر شدن خواب :

  از شش تا هشت هفتگی به بعد به تدریج نوزادان در طول روز، دوره‌های کوتاه‌تر و در طول شب، دوره‌های طولانی‌تری می‌خوابند. البته بیشتر آنها هنوز در طول شب برای شیر خوردن از خواب بیدار می‌شوند. آنها همچنین دوره‌های کوتاه‌تری از خواب رم و دوره‌های طولانی‌تری از خوابی عمیق‌تر دارند. کارشناسان می‌گویند، در فاصلهٔ چهار و شش ماهگی، بیشتر کودکان شیرخوار قادر به خوابیدن برای مدت هشت تا ۱۲ ساعت در طول شب می‌شوند. برخی از نوزادان از همان شش هفتگی برای دوره‌های طولانی در شب می‌خوابند، اما بسیاری از نوزادان تا پنج یا شش ماهگی به این نقطه‌ نمی‌رسند و برخی تا دورهٔ نوپایی همچنان در طول شب از خواب بیدار می‌شوند. شما اگر بخواهید می‌توانید آموزش عادت‌های خواب صحیح را از همان ابتدا شروع و به کودکتان کمک کنید که هرچه زودتر به این مرحله برسد.

  راهکارهای ایجاد عادت‌ خواب صحیح در کودک

  راهکار‌هایی برای کمک به خوب خوابیدن کودکان در این سن وجود دارد. برخی از این روش‌های مؤثر شامل موارد زیر است:

  به نوزاد فرصت‌های زیادی برای چرت روزانه بدهید :

  در شش تا هشت هفتۀ اول، بیشتر نوزادان قادر به بیدار ماندن برای مدتی بیش از دو ساعت متوالی نیستند. اگر برای خواباندن کودک مدت بیشتری را یعنی بیشتر از گذشت دو ساعت از آخرین خوابش صبر کنید، ممکن است نوزادتان بیش از حد خسته شود و در خوابیدن دچار مشکل شود.

  تفاوت بین روز و شب را به نوزاد بیاموزید:

   برخی از نوزادان شب‌زنده‌دار هستند؛ چیزی که ممکن است در دوران بارداری متوجه آن شده باشید و وقتی شما می‌خواهید بخوابید آنها تازه بیدار می‌شوند. در چند روز اول تولد کودک، کار زیادی در این مورد از دستتان برنمی‌آید. اما از حدود دو هفتگی نوزاد، می‌توانید آموزش تفاوت شب و روز را به شکل زیر شروع کنید:

  •   هنگامی که در طول روز هشیار و بیدار است، با او صحبت و بازی کنید.
  •   روزها خانه و اتاق نوزاد را پرنور و روشن نگه دارید.
  •   لازم نیست برای کم کردن سروصداهای معمول روز مانند تلفن، موسیقی و ماشین ظرف‌شویی زیاد تلاش کنید.
  •   اگر نوزادتان معمولاً هنگام شیر خوردن روز خوابش می‌برد، می‌توانید از خواب بیدارش کنید.
  •   شب‌ها میزان نور و سروصدا را پایین نگه دارید و آن‌قدری با او صحبت نکنید که هشیار شود.
  •   وقتی در طول شب از خواب بیدار می‌شود، با او بازی نکنید و بگذارید دوباره بخوابد.

  به این ترتیب نوزادتان خیلی زود می‌فهمد که شب‌ها زمانی برای استراحت و خوابیدن است و کم‌کم یک الگوی منظم برای خوابیدن پیدا می‌کند.

  نشانه‌های خواب‌آلودگی نوزاد را بشناسید :

  گوش به زنگ نشانه‌های خواب در نوزادتان باشید. اگر نشانه‌های زیر یا هر نشانۀ دیگری از خواب‌آلودگی در نوزاد دیدید، او را به رختخوابش ببرید:

  •   اگر چشم‌های خود را می‌مالد.
  •   گوش خود را می‌کشد.
  •   بیشتر از حالت معمول بهانه‌گیری می‌کند.

  شما به زودی حس ششمی در مورد برنامۀ روزانه نوزادتان پیدا خواهید کرد و به طور غریزی می‌فهمید که چه زمانی آمادۀ چرت زدن است.

  یک برنامۀ منظم قبل از خواب ایجاد کنید :

  یک برنامۀ روتین قبل از خواب ایجاد و برای پایبندی به آن تلاش کنید. این برنامه می‌تواند خیلی ساده مثل پوشاندن لباس خواب به نوزاد، لالایی خواندن و در انتها یک بوسهٔ شب به خیر باشد.نوزاد را قبل از خواب عمیق‌تر به رختخواب ببرید: وقتی نوزاد خواب‌آلود اما هنوز بیدار است، او را در رختخواب بگذارید. وقتی نوزاد به شش تا هشت هفتگی برسد، می‌توانید کم‌کم به او فرصت بدهید که خودش به خواب برود، اما برخی کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که نوزاد را وقتی خواب‌آلود اما هنوز بیدار است در رختخواب بگذارید.

 

 

  یک نظریهٔ متفاوت در مورد خواب نوزاد

  یک نظریه نیز وجود دارد که مخالف تکان دادن نوزاد حتی در این سن کم برای خواباندن اوست. بر اساس این نظریه بیشتر پدر و مادرها فکر می‌کنند کاری که آنها در این سن کم انجام می‌دهند تأثیری روی عادت‌های خواب نوزاد در آینده نخواهد داشت اما این تصور اشتباه است، زیرا نوزادان در حال یادگیری عادت‌های خواب خود هستند و طبیعتاً اگر شما در طول هشت هفتۀ اول زندگی، هر شب کودک را برای به خواب رفتن در آغوشتان تکان دهید، چرا باید بعداً انتظار اتفاق و شیوهٔ خوابیدن متفاوتی را از کودکتان داشته باشید؟

  با این حال، همه با این نظر موافق نیستند و بیشتر والدین تصمیم می‌گیرند نوزاد را با جنباندن یا شیر دادن بخوابانند، چون هم این کار را عادی و طبیعی می‌دانند، هم خودشان از آن لذت می‌برند و هم نوزاد زودتر می‌خوابد یا شاید هم فقط به این دلیل که هیچ کار دیگری مؤثر به نظر نمی‌رسد.

 

منبع

  • soudabe fatemi
  • ۰
  • ۰

درجه حرارت مطلوب اتاق نوزاد 22 تا 28 درجه سانتی گراد (به طور متوسط 24 سانتی گراد) است. در این حرارت پوشیدن یک یا دو لایه لباس نخی کافی است و باید از پوشانیدن لباس‏ های ضخیم به نوزاد یا قنداق کردن طولانی او خودداری کرد، چرا که این امر باعث گرم شدن او شده و می ‏تواند به بی ‏قراری، گریه و بعضی از مواقع به بی‏ حالی و حتی توقف تنفس نوزاد منجر شود.
قنداق کردن نوزاد علاوه بر افزایش حرارت بدن او می ‏تواند سبب در رفتگی مفصل ران شود که در صورت تاخیر در تشخیص و درمان ممکن است عمل جراحی ضرورت یابد.
بهتر است تخت نوزاد نزدیک وسایل گرمازا مثل بخاری و نور مستقیم آقتاب و با برعکس وسایل سرد کننده مثل کولر و پنجره نباشد تا از تغییرات آنی حرارت (افزایش یا کاهش دمای بدن) که یکی از عوامل مهم مرگ و میر نوزادان است، پیشگیری شود. پس تخت نوزاد نباید روبروی در، پنجره، کولر، بخاری و نور مستقیم آفتاب باشد و باید در جایی باشد که تغییرات درجه حرارت کم است.
استفاده از کلاه و روسری معمولا توصیه نمی‏ شود به جز در شرایط زیر:
نارس بودن نوزاد، بعد از حمام دادن او و کم بودن درجه حرارت اتاق نوزاد (دسترسی نداشتن به دستگاه‏ های گرم کننده).

 

دمای اتاق خواب نوزاد و نکاتی که بهتر است بدانید

از آنجایی که کودکان توانایی این را ندارند که به ما بگویند چه زمانی سردشان یا گرمشان شده ، به همین دلیل تشخیص این موضوع به عهده والدین می باشد که بتوانند دمای مناسب را برای اتاق نوزاد فراهم کنند تا آن ها احساس راحتی داشته باشند. بعضی از افراد معتقدند که کودکان باید اتاق کاملا گرمی داشته باشند اما بیش از حد گرم بودن محیط می تواند باعث مشکلاتی مثل سندروم مرگ ناگهانی نوزاد شود. این خطر تا سن 6 ماهگی برای نوزادان وجود دارد. حال در این بخش از نمناک به شما توضیح می دهیم که چگونه دمای مناسب اتاق نوزاد را تشخیص دهید و ازآسیب رسیدن به او پیشگیری کنید.

دمای مناسب اتاق نوزاد

خوشبختانه مجبور نیستید که دمای اتاق یا خانه را در حالت دقیق و ثابتی نگه دارید. عموما متخصصان پیشنهاد می کنند که دمای اتاق باید چیزی بین 68 تا 72 درجه فارنهایت باشد که برابر با 20 تا 22 درجه سلسیوس می باشد. برای اتاق نوزاد حتما یک دماسنج تهیه کنید تا تعادل دما را حفظ کنید. در زمستان که یک وسیله گرمایی در خانه روشن است، بهتر است نوزاد علاوه بر لباس های زیر یک لباس بیشتر هم داشته باشد.

در تابستان نیز بهتر است دمای اتاق کودک 23 تا 25 درجه باشد و هنگام خواب لباس های سبک و راحت به نوزاد بپوشانید و از پوشش خیلی زیاد کودک خودداری کنید.

پنجره ها را دوجداره کنید

پنجره ها باعث انتقال گرما به بیرون می شوند. پنجره های معمولی نسبت به پنجره های دو جداره 10 برابر بیشتر تلفات حرارتی دارند . برای عایق کردن پنجره های معمولی می توانید از ورق های نازک و شفاف پلاستیکی موجود در بازار، استفاده کنید.

برای این کار شیشه را تمیز کنید و از سمت چسب دار ورق آن را بکشید و روی شیشه بچسبانید.این عایق مناسب تابستان و زمستان است. برای کاهش اتلاف حرارت منزل ، بازشوهای پنجره ها را با نوارهای درزگیری ابری یا فومی درزگیری کنید.

عایق بندی کنید

یک منزل عایقکاری شده در زمستان دما را پنج درجه گرم تر و در تابستان 10 درجه خنک تر می کند. پس تمام سقف ها و دیوارها و کف منزلتان را عایق بندی کنید و منافذ بین دیوارها و سقف، دیوارها و کف را درزگیری کنید. هم چنین منافذ موجود در محل قرارگیری سیستم های تهویه و فن های ساختمان را درزگیری نمایید. با درزگیری و عایق کاری منازل می توانید در مصرف انرژی صرفه جویی کنید.

راهکارهایی برای راحت بودن نوزاد در اتاق

مراقب گرمای بیش از حد باشید

می توانید برای سنجش دمای بدن نوزاد، دستتان را روی پیشانی او قرار دهید و یا دمای بدن او را از روی شکمش بفهمید . علائمی مثل عرق کردن ، قرمزی ، گونه های سرخ شده ، موی مرطوب و نفس تند می تواند نشان دهنده دمای بالای بدن نوزاد شود .یکی دیگر از علائم، بیقرار بودن نوزاد است که نشان می دهد بی از حد گرمش شده است .

 

از لباس و پتوی زیاد دوری کنید

مراقب باشید که بیش از حد نوزاد خود را با پتو نپیچانید ، این کار باعث می شود که جلوی تنفس او را بگیرید. به جای آن می توانید از یک ملحفه سبک استفاده کنید و اگر کودک شما مریض است ، باید بیشتر مراقب این دما باشید زیرا در حالت مریضی دمای بدن او افزایش پیدا می کند.

تخت را خلوت کنید

تخت کودک را از اسباب بازی ها و ملحفه و پتوهای زیاد خلوت کنید و از طرفی اگر حس کردید که کودک سردش می باشد، می توانید روی او پتو بیاندازید اما مراقب باشید که راه سینه اش را باز بگذارید تا راحت نفس بکشد.

از پنکه استفاده کنید

پنکه می تواند به صورت متعادل و آرامی دمای اتاق را مطبوع کند و جریان اکسیژن را متعادل سازد . همچنین باعث تازه شدن هوای درون اتاق شده و باعث می شود که کودک راحت تر نفس بکشد.

کودک را در اتاق خود بخوابانید

سعی کنید که کمی قوانین خشک و سرسختانه خود را کنار بگذارید و در شش ماهه اول کودک را پیش خود بخوابانید تا بتوانید راحت تر دمای بدن او را تا صبح چک کنید.

او را به پشت بخوابانید

مراقب باشید که به شکم کودک فشار وارد نشود ، پس اگر کودک دمر شد، او را برگردانید و به پشت بخوابانید که این کار باعث به جریان افتادن بهتر هوا می شود.

اگر کودک بیش از حد سرد یا بیش از حد داغ بود، چه کار کنیم ؟

  • اگر کودک بیش از حد داغ یا سرد بود یا حالت لرزیدن داشت، احتمالا دستان و یا پاهای او کم کم متمایل به آبی می شوند که این یک آلارم در کودکان است که باید آن ها را گرم کنید.
  • زمانی که کم کم او را گرم کنید، بدن او هم کم کم رنگ طبیعی را به خود می گیرد و البته که در چنین مواقعی باز هم نباید زیاده روی کنید و کم کم لباس او را افزایش دهید.
  • حال اگر حس کردید که نوزاد عرق کرده و موهای او خیس شده است، کم کم لایه های لباس او را کم کنید.
  • در آوردن یا پا کردن جوراب می تواند در به تعادل رساندن دمای بدن او کمک کننده باشد.

منبع

  • soudabe fatemi